Hoewel huiselijk geweld veel vaker dan niet onder het tapijt wordt geschoven wanneer het om miljonairs gaat, heeft de video waarin Ray Rice’s zijn verloofde Janay Palmer letterlijk knock out slaat, inmiddels een andere wending genomen.
Deze mevrouw plaatste haar foto’s op facebook om zo aandacht voor huiselijk geweld te vragen
In eerste instantie was het gerechtshof zelfs niet eens heel erg onder de indruk van het incident. De footbal-speler die zijn verloofde na de knockout ook nog emotieloos als een zak zout uit de lift schuift, kwam er vanaf met een schorsing van twee wedstrijden, een lichte boete en het volgen van een programma hoe om te gaan met agressie.
Dankzij TMZ die op onverklaarbare wijze een kopie van de video heeft wetem te bemachtigen, heeft het publiek zich letterlijk kunnen uitspreken over deze zaak met alle gevolgen van dien. Ray Rice de geweldige footbal ster is vandaag de dag niet alleen werkloos, hij is levenslang geschorst van de NFL en gedropt door Nike en alle andere sponsoren.
De video is schrijnend pijnlijk om te zien, niet alleen voor vrouwen, maar voor elk normaal mens. Wat er ook vooraf is gebeurd, het valt niet goed te praten iemand zo knock out te slaat. Zelfs als het zou zijn omdat zijn verloofde naar hem uit zou hebben gehaald, spreekt het respectloos slepen van haar lichaam, boekdelen.
Wat echter het meest verbijsterende is, is niet op de video te zien. Het is het feit dat deze zelfde vrouw, zijn toenmalige verloofde Janay Palmer, na die knockout in het gezicht, met hem is getrouwd! De reden waarom Twitter vol staat met #whyistayed en #whyileft.
Middels deze hashtag delen vrouwen in 140 characters hun persoonlijke ervaring over waarom ze zijn gebleven en wat uiteindelijk heeft gemaakt dat ze huiselijk geweld achter zich hebben kunnen laten. Dit is een onderwerp dat mij aan van jongs af aan heeft geraakt.
In het kleine plaatsje Wageningen waar ik ben opgegroeid in Suriname heb ik namelijk vanaf kind al verhalen gehoord van vrouwen die het huiselijk geweld niet konden ontkomen. Ik was nog geen tien jaar toen het verhaal van een Idiaanse vrouw dat haar dorp had verlaten, de voorpagina had gehaald. Vanwege huiselijk geweld was ze weggelopen en later levensloos gevonden. De andere gevallen waren zelfs schrijnender. Een hindoestaanse vrouw die zichzelf drie dagen lang in een wasmachine had verstopt, uit angst om afgetakeld te worden, had daarna zelfmoord gepleegd. Vanaf toen waren er bijna regelmatig gevallen van Hindoestaanse vrouwen die zelfmoord hadden gepleegd vanwege het ondragelijke huiselijk geweld. Allemaal jonge moeders, in de bloei van hun leven. Niet normaal.
De zaak van Ray heeft me verder doen nadenken over huiselijk geweld. De gevallen die de krant haalden in Suriname waren allemaal super triest maar ze hadden allemaal een ding gemeen. Het waren allemaal vrouwen die niet hadden gekozen voor een leven van geweld en dapper genoeg waren om een leven van regelmatig afbeuken te ontvluchten. Deze vrouwen namen mishandeling niet voor lief en kozen er liever voor hun leven te riskeren dan genoegen te nemen met huiselijk geweld. #respect!
Wat deze zaken dan ook hartverscheurend triest maakt is het idee dat deze vrouwen nergens terecht konden. Ze vonden geen gehoor, laat staan bescherming of hulp van naaste familieleden of vrienden. Huiselijk geweld hoorde er op een of andere manier bij, het was normaal in die omgeving of cultuur. Erg, heel erg. #societyfail
Aan de andere kant had ik een kennis, een aantrekkelijke jonge vrouw uit een goed gezin die willens en wetens getrouwd is met en man van wie ze bijvoorbaat al wist dat hij “losse handjes” had. Mijn eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik vermoed dat ze verblind was door de juwelen die hij zich kon veroorloven evenals de zogenaamde “status” die ze dacht te verwerven wanneer ze getrouwd waren.
Na haar gewenste prachtig mooie huwelijksdag is de geweldadigheid niet alleen gewoon doorgegaan, ze is zelfs een keer het ziekenhuis in geslagen. Verbijsterend genoeg is ze daarna ook naar hem teruggekeerd. Uit liefde, hij had spijt, vanwege de kinderen die ze inmiddels hadden en hij zou veranderen. #natuurlijk.
Ik hoef je niet te vertellen hoe pijnlijk het is om iemand die je kent door deze ellende te zien gaan. Voor haar ouders en directe familie was het nog het zwaarst. Godzijdank is ze die ellende doorgekomen en is ze welliswaar na nog vele keren goed in elkaar geslagen te zijn, uiteindelijk bij hem weggegaan.
Hoewel ik geen van beiden ken lijkt deze situatie overeen te komen met dat van Ray en zijn vrouw. Het zou makkelijk zijn te oordelen dat Janay is gebleven vanwege materialistische reden. Het ligt duidelijk veel dieper dan ik ooit zal begrijpen. De tweet “#WhyIStayed: You think you know but you have no idea” is voor mij daarom ook het meest veelzeggend.
Er zijn meer dan genoeg psychologische argumenten van manipulatie, onderdrukking, wist niet beter, die verklaren waarom slachtoffers van huiselijk geweld blijven, maar ik zal nooit maar dan ook nooit snappen waarom een vrouw blijft bij een man die haar ook maar ooit heeft geslagen. Een keer is teveel. Kennelijk snappen die vrouwen zelf niet eens goed waarom ze blijven.
De laatste boodschap van Janay verbaast me dan ook totaal niet. In het kort legt ze de schuld bij de media, de NFL en de rest van de wereld. De geweldenaar, haar man, en zij zelf zijn volgens haar het slachtoffer. Dit gedrag is typisch voor vrouwen in deze situaties.
Hulp bieden aan vrouwen die kiezen voor een geweldadige partner, is absoluut zinloos. Zij zijn de enigen die hun situatie kunnen veranderen. Probeer een interventie en ik geef je op een briefje dat ze terug gaat. Je staat dan echt voor gek.
Het enige wat je echt kunt doen is aangeven dat je er voor haar bent. Tot die tijd moet je het leed aankijken en kun je alleen maar hopen dat ze tot haar zinnen komt voordat het geweld fataal wordt.
Om het imago van de sport te redden heeft de NFL nu een clausule ingevoerd die grondige straffen oplegt aan atleten die schuldig worden bevonden van huiselijk geweld. Hoewel het geen nobel uitgangspunt is denk ik dat we allemaal blij mogen zijn met deze maatregel omdat het bijdraagt aan een betere maatschappij.
Mannen met losse handjes hebben namelijk net zo goed een probleem als de vrouwen die bij ze blijven. Wat ik weet is dat deze figuren, die vrouwen aftuigen, er vaak heel goed bewust van zijn dat ze een probleem hebben maar dat ze dit zullen blijven ontkennen totdat ze met de neus op de feiten gedrukt worden. Van een contract van 9 miljoen naar nul komma nul salaris en sponsoren die je droppen is een hele goede manier om die bewustwording te laten doordringen en verantwoordelijkheid te nemen. Meerdere werkgevers zouden moeten volgen. Ik ben er van overtuigd dat het zou bijdragen aan minder vrouwelijk geweld.
Uit onderzoek blijkt dat 45% van de Nederlandse bevolking ooit slachtoffer is (geweest) van huiselijk geweld. Hiervan heeft 10% dagelijks of wekelijks met deze vorm van geweld te maken. Bij meer dan 20% duurt het geweld langer dan vijf jaar. 30% Ziet het leven ingrijpend veranderen als gevolg van het geweld. In 80% van de gevallen is de dader een man. Jaarlijks sterven er in Nederland gemiddeld 70 vrouwen, 25 mannen en 50 kinderen aan de gevolgen van huiselijk geweld.
Mocht jij een vrouw zijn die slachtoffer is van huiselijk geweld of ken je iemand weet dan dat je contact kunt opnemen met een van de onderstaande instanties.
Huiselijk Geweld: 030 789 20 00
Steunpunt Huiselijk Geweld: 0900 1 26 26 26
Slachtoffer hulp: 0900-0101
