Net als vele anderen heb ik met kromme tenen zitten kijken naar Quincy Gario bij Pauw en Witteman via uitzending gemist. Het heeft me best moeite gekost om niet te reageren op de miselijkmakende opmerkingen van de “Burgemeester wanna be” maar uiteindelijk heb ik me koest gehouden. De kroeshaar discussie kost al genoeg tijd en energie.
Net als vele anderen heb ik met kromme tenen zitten kijken naar Quincy Gario bij Pauw en Witteman via uitzending gemist. Het heeft me best moeite gekost om niet te reageren op de miselijkmakende opmerkingen van de “Burgemeester wanna be” maar uiteindelijk heb ik me koest gehouden. De kroeshaar discussie kost al genoeg tijd en energie.
Gelukkig heeft Quincy de strijd niet laten varen en waren er wel genoeg anderen er als de kippen bij om te reageren. De gemoederen raakten behoorlijk verhit maar sinds ik in Amerika woon verbaasd weinig mij meer. Het lezen van de ergste beledigingen en zelfs doods bedreigingen van racisten maken dat ik wel wat gewend ben. Om je een idee te geven; waarom denk je anders dat toen nog Senator Obama al lijfwachten had voordat hij zich behoorlijk in de strijd voor het presidentschap had gegooid?
De beledigingen zoals die aan het adres van zangeres Anouk van laffe mensen met een vals facebook profiel, had ik daarom zelfs verwacht. Ook die ene die Umberto Tam voorlas dat men elk jaar een neger in de fik moet steken om pieterbaas te herdenken, deed me weinig. Ik heb namelijk niks met racisten. Zonder KKK-muts durven ze niks en ze zijn per definitie te laf en te onontwikkeld om hun kromme altijd gewelddadige visie te verwoorden, laatstaan te staven.
Waar ik meer benieuwd naar was, was de reactie van de Zwarte mensen in Nederland. Ik was bang dat voor de zoveelste keer de hele discussie weer met een sisser zou aflopen omdat het soms gewoon te vermoeiend is om te proberen racisme uit te leggen aan dovemans oren. Die reactie van Henk Westbroek sprak boekdelen. Duidelijk is dat sommige mensen het gewoon niet snappen. Eerlijk gezegd, ik had waarschijnlijk opgegeven. Des te meer respect heb ik voor Quincy Gario die door heeft gezet, de internationale pers weer heeft gehaald en uiteindelijk Nederland een lelijke spiegel heeft voorgehouden.
Ook Anousha Nzume verdient meer dan een dikke vette pluim. De manier waarop ze tijdens P&W duidelijk maakte dat het politiek leiderschap geheel ontbrak in de Sinterklaas/Pieterbaas discussie was voor mij legendarisch. Heerlijk was het om te zien hoe deze pracht vrouw vol passie de politici op wie ze heeft gestemd duidelijk heeft gemaakt wat waar stem waard is. Hopelijk is het lijsttrekkers duidelijk dat Anousha’s stem representatief is voor vele niet-autochtone Nederlanders. De politici die een beetje kunnen tellen zullen zich er bewust van zijn dat een doelgroep van ruim 20% winst of verlies kan betekenen in elke verkiezingstrijd.
Deze Thanksgiving dank ik daarom Quincy, Anousha, de drummers en demonstranten op de dam en iedereen, wit en zwart, die een positieve bijdrage heeft geleverd aan de gekleurde pieten die ik vandaag zag verschijnen. Uit persoonlijke ervaring weet ik dat het is niet makkelijk is geweest en we zijn waarschijnlijk nog lang niet maar in de woorden van Martin Luther King Jr. — ‘The arc of the moral universe is long, but it bends towards justice.’ Uiteraard mogen de woorden van Sam Cooke niet ontbreken A change is gonna come.
Wie ben jij deze Thanksgiving dankbaar of waarvoor en waarom?
Thanksgiving en Black Friday aanbiedingen in de Kroeshaar Webshop
