Toevallig was er gister een programma over zwarte haarstijlen op de radio. Het ging vooral over de weave.
De mannelijke presentator vertelde dat hij opzich niks heeft tegen de weave als haarstijl, maar dat hij zich wel ergert aan bepaalde dingen die gepaard gaan met de weave. Haren all over the place kan hij niet uitstaan en ook het feit dat hij niet kan “stoeien” met een vrouw die zo een duur weave kapsel heeft omdat ze bang is haar kapsel te verpesten. Deze meneer was tenminste redelijk op de hoogte want de meeste mannen weten niet eens dat hun vrouw of vriendin een weave draagt.
Zelf heb ik ook wel eens geweaved. Van “die haren all over the place” daar kan ik van meepraten en ik moet hem dan ook gelijk geven. Het is inderdaad erg lastig. Maar bang zijn om je weave kapsel te verpesten? Dat was nieuw voor mij. Ik dacht dat het idee van de weave juist was een zorgeloos kapsel. Dat je juist lekker kan sporten, dansen en zelfs zwemmen zonder dat je je erg zorgen hoeft te maken om je kapsel. Kennelijk dus van niet. Er zijn vrouwen die kapitalen uitgeven aan een weave en dan zijn ze ook zuinig op hun “haar”. Een dagje spontaan naar het strand zit er voor hun niet in.
Nu ik eraan terug denk was de weave inderdaad niet goedkoop. Voor het haar alleen heb ik zo een 80 gulden betaald en om het daadwerkelijk te weaven nog eens 150. Wauw, dat is echt duur: 230 gulden totaal! Mijn motivatie was een zorgeloos kapsel met als voordeel dat mijn haar ook nog lekker kon doorgroeien. Dat is het absolute voordeel van de weave. Je eigen haar kan bijkomen van alle onmogelijke dingen die we met ons haar doen. Ik heb het dan over de cornrow weave. Geen enkele andere weave is aan te raden voor kroeshaar. Zeker niet de soorten waeve waar lijm aan te pas komt.
Hoewel de weave geinige alternatieven biedt en leuk is om mee te experimenteren, is het verschrikkelijk als je voor de rest van je leven aangewezen bent op nep haar. Naar mijn mening is het goed om de weave te zien als een investering. Een investering in gezond haar want laten we eerlijk zijn er wordt geweaved, omdat we zelf nauwelijks meer haar op ons hoofd hebben. Kale plekken en teruglopende haargrenzen zijn aan de orde van de dag. Het lijkt wel een epidemie. Het is zeer triest dat wij het zover hebben laten komen, dat we haar moeten kopen terwijl we worden geboren met een bos haar.
Als je dan toch zoveel geld moet uitgeven om allerlei haarproblemen te camoufleren, laat het dan geen weggegooid geld zijn. Het kost je naar alle waarschijnlijkheid niet alleen de aankooppremie voor een huis, maar meer nog; je zelfvertrouwen. Een levenlang niet spontaan jezelf kunnen zijn is een hele hoge prijs.
MLAK
