Ik filosofeer graag. Ik wou eerst zeggen ik filosofeer vaak, maar wat is vaak…snap je? Ik filosofeer graag. Ik ben ook nogal impulsief. Ik ontdek iets, een idee, een club, een denkwijze, een persoon, en ga daar helemaal in op. Meestal is mijn interesse kort en heftig, maar heel af en toe is het ook blijvend. Hoe weet ik dat het veranderen van ‘straighthead’ naar ‘nappyhead’ niet weer een korte heftige liefde is? Ben ik niet iemand die zichzelf gewoon heel graag voor de gek houdt omdat ze het anders allemaal te saai vind? Of ben ik gewoon iemand die graag dingen uitprobeert met 100% moed en daar ook vaak in slaagt? Ik weet het niet.
Toch denk ik, stiekem en met een zekere koppigheid, dat ik altijd kroes blijf. Ik ben als persoon veranderd sinds ik kroes ben gegaan (klinkt raar, kroes gaan). Zeg maar 180 graden. Me druk maken om wat andere van keuzes vinden die voor mij belangrijk zijn? Interessant maar toch maar niet. Me verdiepen in het spirituele, naast het oppervlakkige? Yep, helemaal de nieuwe ik. Mezelf een stuk minder serieus nemen? Yes!!! Je hebt veel aan nadenken, maar af en toe moet je, wat mij betreft dan he, accepteren dat je nooit zult weten hoe de wereld en het leven nou precies in elkaar zit.
Nog een reden dat ik denk voor altijd nappy te zullen blijven is dat de meest verassende personen het helemaal eens zijn met mijn keuze. Juiste de mensen waarvan ik dacht dat ze mijn 3-centimeter-kroeshaar-koppie verschrikkelijk zouden vinden, hebben er ontzettend positief op gereageerd. Men zegt dat ik nu echt mezelf ben zoals ik moet zijn. Wat dat ook moge betekenen. Het klinkt in ieder geval erg mooi. Gisteren heb ik een pruik opgedaan, gewoon voor de verandering. Hoewel de pruik me erg mooi stond (lang, zwart, sluik haar, denk aan Braziliaans haar), kreeg ik tot mijn verbazing een paar keer te horen dat ik toch echt veel leuker ben met mijn korte krulletjes. En dat terwijl ik toch best wel onzeker was over mijn keuze.
Ik moet zeggen dat het wel bijzonder goed voelt om zo sterk achter een beslissing te staan. Onzekerheden kunnen accpeteren is zo verlichtend. In ieder geval verlichtend voor mijn schouders. Ik durf zelfs te zeggen dat ik de volwassenheid heb bereikt. Ik heb er heel lang tegenopgezien om tot de volwassen ‘saaie’ wereld te zullen toebehoren, maar het sluipt er toch langzaam in, niet eens bewust.
Grappig hoeveel een avontuur met je haar kan losmaken.
Ik filosofeer graag. Ik wou eerst zeggen ik filosofeer vaak, maar wat is vaak…snap je? Ik filosofeer graag. Ik ben ook nogal impulsief. Ik ontdek iets, een idee, een club, een denkwijze, een persoon, en ga daar helemaal in op. Meestal is mijn interesse kort en heftig, maar heel af en toe is het ook blijvend. Hoe weet ik dat het veranderen van ‘straighthead’ naar ‘nappyhead’ niet weer een korte heftige liefde is? Ben ik niet iemand die zichzelf gewoon heel graag voor de gek houdt omdat ze het anders allemaal te saai vind? Of ben ik gewoon iemand die graag dingen uitprobeert met 100% moed en daar ook vaak in slaagt? Ik weet het niet.
Toch denk ik, stiekem en met een zekere koppigheid, dat ik altijd kroes blijf. Ik ben als persoon veranderd sinds ik kroes ben gegaan (klinkt raar, kroes gaan). Zeg maar 180 graden. Me druk maken om wat andere van keuzes vinden die voor mij belangrijk zijn? Interessant maar toch maar niet. Me verdiepen in het spirituele, naast het oppervlakkige? Yep, helemaal de nieuwe ik. Mezelf een stuk minder serieus nemen? Yes!!! Je hebt veel aan nadenken, maar af en toe moet je, wat mij betreft dan he, accepteren dat je nooit zult weten hoe de wereld en het leven nou precies in elkaar zit.
Nog een reden dat ik denk voor altijd nappy te zullen blijven is dat de meest verassende personen het helemaal eens zijn met mijn keuze. Juiste de mensen waarvan ik dacht dat ze mijn 3-centimeter-kroeshaar-koppie verschrikkelijk zouden vinden, hebben er ontzettend positief op gereageerd. Men zegt dat ik nu echt mezelf ben zoals ik moet zijn. Wat dat ook moge betekenen. Het klinkt in ieder geval erg mooi. Gisteren heb ik een pruik opgedaan, gewoon voor de verandering. Hoewel de pruik me erg mooi stond (lang, zwart, sluik haar, denk aan Braziliaans haar), kreeg ik tot mijn verbazing een paar keer te horen dat ik toch echt veel leuker ben met mijn korte krulletjes. En dat terwijl ik toch best wel onzeker was over mijn keuze.
Ik moet zeggen dat het wel bijzonder goed voelt om zo sterk achter een beslissing te staan. Onzekerheden kunnen accpeteren is zo verlichtend. In ieder geval verlichtend voor mijn schouders. Ik durf zelfs te zeggen dat ik de volwassenheid heb bereikt. Ik heb er heel lang tegenopgezien om tot de volwassen ‘saaie’ wereld te zullen toebehoren, maar het sluipt er toch langzaam in, niet eens bewust.
Grappig hoeveel een avontuur met je haar kan losmaken.
Ik filosofeer graag. Ik wou eerst zeggen ik filosofeer vaak, maar wat is vaak…snap je? Ik filosofeer graag. Ik ben ook nogal impulsief. Ik ontdek iets, een idee, een club, een denkwijze, een persoon, en ga daar helemaal in op. Meestal is mijn interesse kort en heftig, maar heel af en toe is het ook blijvend. Hoe weet ik dat het veranderen van ‘straighthead’ naar ‘nappyhead’ niet weer een korte heftige liefde is? Ben ik niet iemand die zichzelf gewoon heel graag voor de gek houdt omdat ze het anders allemaal te saai vind? Of ben ik gewoon iemand die graag dingen uitprobeert met 100% moed en daar ook vaak in slaagt? Ik weet het niet.
Toch denk ik, stiekem en met een zekere koppigheid, dat ik altijd kroes blijf. Ik ben als persoon veranderd sinds ik kroes ben gegaan (klinkt raar, kroes gaan). Zeg maar 180 graden. Me druk maken om wat andere van keuzes vinden die voor mij belangrijk zijn? Interessant maar toch maar niet. Me verdiepen in het spirituele, naast het oppervlakkige? Yep, helemaal de nieuwe ik. Mezelf een stuk minder serieus nemen? Yes!!! Je hebt veel aan nadenken, maar af en toe moet je, wat mij betreft dan he, accepteren dat je nooit zult weten hoe de wereld en het leven nou precies in elkaar zit.
Nog een reden dat ik denk voor altijd nappy te zullen blijven is dat de meest verassende personen het helemaal eens zijn met mijn keuze. Juiste de mensen waarvan ik dacht dat ze mijn 3-centimeter-kroeshaar-koppie verschrikkelijk zouden vinden, hebben er ontzettend positief op gereageerd. Men zegt dat ik nu echt mezelf ben zoals ik moet zijn. Wat dat ook moge betekenen. Het klinkt in ieder geval erg mooi. Gisteren heb ik een pruik opgedaan, gewoon voor de verandering. Hoewel de pruik me erg mooi stond (lang, zwart, sluik haar, denk aan Braziliaans haar), kreeg ik tot mijn verbazing een paar keer te horen dat ik toch echt veel leuker ben met mijn korte krulletjes. En dat terwijl ik toch best wel onzeker was over mijn keuze.
Ik moet zeggen dat het wel bijzonder goed voelt om zo sterk achter een beslissing te staan. Onzekerheden kunnen accpeteren is zo verlichtend. In ieder geval verlichtend voor mijn schouders. Ik durf zelfs te zeggen dat ik de volwassenheid heb bereikt. Ik heb er heel lang tegenopgezien om tot de volwassen ‘saaie’ wereld te zullen toebehoren, maar het sluipt er toch langzaam in, niet eens bewust.
Grappig hoeveel een avontuur met je haar kan losmaken.
