Er bestaat een discussie of de afschaffing van de slavernij oftewel Keti Koti gevierd of herdacht moet worden. In deze column leest u mijn visie over deze discussie. Wel of niet vieren? Wel of niet herdenken?
Vanaf ik me kan heugen weet ik dat op 1 juli de afschaffing van de slavernij wordt herdacht of gevierd, want de afschaffing van de slavernij vond immers plaats op 1 juli 1863. Dus is het vanzelfsprekend voor de meeste Surinamers om deze dag te herdenken of te vieren.
Er is een discussie of de afschaffing van de slavernij herdacht of gevierd moet worden.
Naar mijn mening moeten we op deze dag Keti Koti herdenken én vieren, omdat het een voorrecht is om heden ten dage te leven als vrije nazaten van slaven. Dus mogen en moeten we op een plechtige wijze stilstaan bij de gebeurtenissen uit het verleden, maar mogen we als nazaten van slaven ook vieren dat de fysieke slavernij verledentijd is en dat wij niet onder het juk leven van katibo oftewel slavernij.
Ik vind het een lust om te zien hoe de meeste mensen deze dag met klederdrachten naar het werk gaan of de diverse festiviteiten bezoeken. Op deze dag heb ik nooit gewerkt, omdat het een vrije dag was en nog steeds is in Suriname. Principieel neem ik vrij!
Evenmin ik op mijn geboordedag niet werk zo wil ik op deze dag niet werken. Het vrij nemen van het werk maakt ook onderdeel uit van het herdenken en vieren van de afschaffing van de slavernij.
Steeds vaker hoor ik dat mensen beseffen dat ze op 1 juli vrij moeten nemen van het werk. Iemand zei zelf dat ze 1 juli ruilt met 5 december; de dag dat Sinterklaas in Nederland wordt gevierd. Ik heb me nooit verdiept in het Sinterklaas feest en weet ik ook niet waarom het gevierd wordt, maar dat is een ander onderwerp en zal het daarom hierbij laten.
Ik heb het namelijk over het herdenken en vieren van de afschaffing van de fysieke slavernij.
Op deze dag neem ik altijd een moment om een poging te wagen en me af te vragen hoe mijn voorouders zich op deze dag gevoeld moesten hebben. Zoals ik vanuit de geschiedenislessen, verhalen en boeken weet, deed het ze niet veel, omdat ze gewoon nog 10 jaar langer moesten doorwerken. Dus hoezo blij zijn op 1 juli 1863? Na 1873 had men het recht om blij te zijn en zich enigszins vrij te voelen.
En toch vind ik het belangrijk om op 1 juli stil te staan bij de schriftelijke afschaffing van de fysieke slavernij.
Elk begin heeft een einde evenzo de slavernij.
Dus mensen ik zeg: ‘Keti Koti; het verbreken van de ketenen herdenken én vieren’
© Dayenne Denneboom
Zaterdag 16 juli 2011
