Foto’s en fotografie hebben mij altijd geïntrigeerd. Als kind al nam ik de camera van mijn pa om leuke kiekjes te nemen en ze daarna te analyseren, maar het waren de kroeshaar kapsels tijdens het BAM Dance Africa festival die mij hebben geïnspireerd om fotografie wat serieuzer aan te pakken.
Het was namelijk tijdens dit jaarlijkse evenement van Brooklyn Acadamy of Music, waar ik voor het eerst in mijn leven als volwassen vrouw, in een omgeving was beland waar kroeshaar de norm was. Waar ik vandaan kwam of waar ik ook was geweest, Suriname, Nederland of elders op de planeet, glad haar was zelfs voor de Zwarte vrouw, eeuwenlang de gehandhaafde norm.
Voor een vrouw die net weer een jaar kroes was gegaan, maar geen idee had wat ze met het haar kon doen, was dit kleurrijk spektakel een openbaring, die mijn wereld visie fundamenteel heeft veranderd.
Nog nooit had ik als kroesharige vrouw dit soort voorbeelden gezien van wat er mogelijkerwijs zou kunnen met mijn natuurlijk haar. De kapsels, van Dreadlocks tot en met Afros, van Cornrows tot en met Flat Twists waren adembenemend mooi. Ik begreep niet waarom ik dit soort kapsels nooit eerder had gezien, niet eens van de mogelijkheden had geweten.
Op dat moment besefte ik dat als ik als klein meisje deze voorbeelden had gezien, ik vast wel eens een keer zou hebben ontkroest, maar nooit zo obsessief compulsief mijn haar zou hebben vernietigd, in de overtuiging dat glad maken het enige was wat mogelijk was met mijn type kroeshaar.
Ook drong het tot mij door dat het hoge percentage van 73% haarbreek in de kroeshaar gemeenschap, een direct gevolg is van het feit dat we niet opgroeien met voorbeelden van kapsels van ons eigen haar.
Hoe meer ik erover nadacht, hoe meer ik ervan overtuigd raakte dat kroeshaar kapsels als deze, een wereld van verschil konden maken in een kinderleven. Dat was het moment waarop het fotograferen van kroeshaar kapsels een roeping werd.
Inmiddels verkijgbaar in Boekvorm: Slecht haar ontworteld; de onbeschreven geschiedenis van kroeshaar
Dat betoverende moment, de ontdekking van de schoonheid en weelde van kroeshaar kapsels, was zo overweldigend, dat ik het wilde ik delen met de rest van de wereld, kroes of niet. In de overtuiging dat men het stereotypische beeld van kroeshaar zouden laten varen bij het ervaren van de weelde, begon ik met vastleggen van de mooiste kapsels die ik ooit in mijn leven had gezien.
Nu ik terugkijk kan ik met trots zeggen dat het deze foto’s zijn, die nog voor het Instagram, Pintrest en Facebook tijdperk hebben gezorgd voor de internet kroeshaar revolutie die we vandaag de dag zien.
Toen het ook nog tot mij doordrong dat Zwarte mensen het enige volk is op aarde, dat niet het recht heeft om het door god geschonken kroeshaar natuurlijk te dragen, schreef ik het stuk Slecht Haar Ontworteld. In het streven naar gelijke haarrechten werd mijn doel:
Shooting for justice, changing perceptions one shot at the time
Een collectie waarmee ik dankbaar heb mogen exposeren in New York, Paramaribo en Parijs.
Heb je interesse om een tentoonstelling te organiseren neem contact met ons op. Voor meer info bezoek BadHairUprooted.com.
