Er zijn van die dagen waarop alles lijkt mis te gaan. Je weet niet hoe je het voor elkaar hebt gekregen maar alles, ALLES lijkt een puinhoop. Je weet niet waar je moet beginnen om orde op zaken te stellen: het huis opruimen of rekeningen betalen? Kleren wassen of boodschappen doen? De site updaten of joggen?
Een ding is zeker het gaat je vandaag niet lukken om alles voor elkaar te krijgen en de stress neemt toe. Als je op zo een dag een afspraak hebt staan om te lezen voor kids in Brooklyn, is het meer dan ee welkome afleiding.
Weken geleden was ik gevraagd of ik mee wou doen met het programma “Book Talk” van gemeenteraadslid Robert E. Cornegy. Het doel was om lezen te stimuleren onder schoolkinderen door ze voor te lezen op een niet voorspelbare plek als een school of de bib. Benaderd door zijn super lieve manager Stefani Zinnerman die ik heb ontmoet tijdens campagne voeren voor Obama en inmiddels een vriendin van me is, heb ik uiteraad ja gezegd.
In de veronderstelling dat ik gewoon hoefde op te dagen en te lezen voor tieners, mjin gekozen doelgroep ben ik gelopen naar Von King Park, inmiddels een van mijn favoriete plekken in Bedstuy. In tegenstelling tot wat ik had gedacht leek het erop alsof ik zelf een groep tieners moest benaderen. Niet alleen had ik daar niet opgerekend, heet park was vol met kids maar geen tieners. Ai, lezen voor kinderen en lezen voor tieners is een heel verschil. Naar huis gaan was niet echt een optie, ik was er toch al eenmaal, het leek me beter om er het beste van te maken.
Nadat ik enkele moeders had gevraagd of ik hun kinderen mocht voorlezen om lezen te stimuleren was ik opeens omringd door 10+ kids. Echt voorlezen heb ik natuurlijk niet kunnen doen want ik had geen kinderboek bij me, maar dat mocht de pret niet drukken. Gelukkig was het boek dat ik wel bij me had een fotoboek en kon ik vragen stellen over welke kapsels ze mooi vonden en waarom. Het werd heel gezellig!
Algauw vroeg Ebony, de oudste van de meisjes 9 jaar jong, of ze op mijn shoot mocht zitten en natuurlijk volgde de rest. Uiteindelijk heeft Ebony zelf een pagina voorgelezen en ook de oudste van de jongens las voor. Het leek even de omgekeerde wereld, vooral toen ze ook foto’s wilde maken. Deze foto en de rest zijn dus door hun genomen. Mijn telefoon neemt geen geweldige fotos maar zo jong als ze zijn zie ik talentvolle fotografen.
Voor mij was het een heerlijk samen zijn. Ik heb echt genoten van die energieke super entousiaste leergierige lieve kinderen. Het moraal klopt dus: voel je je ellendig, doe iets nuttigs, ga iemand helpen. Ik voelde me dus goed, alleen mijn leven is nog een puinhoop. Had jij nog hulp nodig?
