Meer dan 50.000 atleten uit ongeveer 80 landen stonden afgelopen zondag in de vroege ochtend aan de start van de 44ste New York Marathon die bijna traditioneel begon in Staten Island. In een gemiddelde tijd van 4 uur en 18 minuten renden duizenden kleurig gekleden atleten door de vijf steden van deze wereldstad, Staten Island, Brooklyn, Queens, the Bronx en Manhattan.
Juan Pigot en Janine Smit
Tussen al deze atleten waren er ook twee Surinamers waarvan ik met trots kan zeggen dat ik persoonlijk wist wie het waren. Janine Smit met wie ik in de klas van de 3de mulo heb gezeten op de Christus Koning School in Suriname en Juan Pigot die ik kende als super schattig jongetje op Oase.
Petje af en een diepe buiging voor de prestatie voor beiden die de marathon hebben uitgelopen in een tijd van onder de 4 uur. Elk jaar denk ik hmm dat moet ik misschien ook eens een keer doen, maar daar is het tot nu toe bijgebleven. Het feit dat deze twee helemaal uit het zonnige Suriname zijn gekomen om mee te doen vind ik daarom des te meer geweldig.
De New York Marathon is een ware belevenis. Het is sowieso de grootste ter wereld maar er wordt ook echt een feest van gemaakt. De zondag leek dan ook een grote blok party!
Mensen komen van heinde en verre om vrienden en clubgenoten aan te vuren. Ook zijn er speciale aanvuur zones met muziek, informele bake sales, borden met leuzen en vooral veel gezelligheid. Over het hele traject waren er 130 bands geregeld. Het aantal DJ’s weet ik niet maar bij de 8 mijl zone was het een groot dreinend feest.
Hoewel het een mooie dag was, de zon scheen volop, was het geen warme dag. Er stond een sterke wind bij een temperatuur van 13 graden. Ik maakte me een beetje zorgen om de Surinamers wat dat betreft en gezien het commentaar op facebook was het niet helemaal overbodig. Janine schreef: “die wind heeft me bijna tot Nederland geblazen.” En dan heeft ze het nog niet eens over temperatuur die dan veel kouder aanvoelt.
Om de kou tegen te gaan worden renners bewust aangeraden om “throw-away clothes” te dragen. Dat zijn extra lagen kleding om de spieren warm te houden omdat het in de ochtend voor de start behoorlijk koud kan zijn en lang kan duren voordat je echt aan de race begint. Als je eenmaal aan het rennen bent krijg je het vanzelf waar maar dan blijf je ook warm. Dat weet ik niet alleen uit eigen ervaring (als ik soms een blokje om ren) maar dat is ook te merken aan de hoeveelheid handschoenen en sweaters die er tijdens de race werden weggegooid. De kledingstukken die worden opgepikt na de race worden aan een goed doel geschonken.
Al met al was het een hele mooie dag waarop de marathonlopers New York hebben overgenomen. Tot het eind van de avond was er geen trein vanuit manhattan zonder een atleet met een nummer. Zeer inspirerend schreef Juan op zijn facebook pagina:
“Experience of a life time with my running buddy and friend. 3h59 and 3h48. If you put your mind to it your body can work miracles.”
Maar of ik zelf ooit een marathon zal lopen? Als ik lang genoeg leef waarschijnlijk wel en ik verheug me er eigenlijk nu al op. Naast natuurlijk Juan en Janine is de 91 jarige Harriette Thompson of North Carolina namelijk ook mijn inspiratie. Ze heeft niet alleen de marathon uitgelopen in een tijd van ruim 7 uur, ze heeft ook het record in haar leeftijdsgroep verbroken. Mocht ik dus zo lang leven en ook nog goed ter been zijn dan hoop ik alle tijd te hebben om niet alleen te trainen voor een marathon maar vooral ook om het record te verbreken. Mooi vooruitzicht voor een oude dag toch? Voor nu Chapeau Juan en Janine!
