Deze week is het MC Theater nog open voor het Afrovibes festival, daarna sluit het de deuren. Dit kopte de Volkskrant afgelopen vrijdag: ‘Doodsteek voor zwarte theater”. De The Amsterdam Collective of Urban Performing Arts organisatie RIGHTABOUTNOWINC nam aanstoot aan dit artikel en schreef hierover de volgende reactie.
Doodsteek. Als er al een ‘doodsteek voor zwarte theater’ was dan heeft die 2 jaar geleden plaatsgevonden met de invoer van een nieuw kunstenplan waar diversiteit uit het subsidie beleid verdween. Het zou achterhaald zijn, en niet nodig. In grote steden als Amsterdam en Rotterdam heeft meer dan de helft van de bevolking niet-westerse roots. Daar is binnen de gesubsidieerde podiumkunsten zo goed als niets van terug te zien – niet in de mensen, niet in de onderwerpen, niet in het repertoire. Het is niet alleen ‘ ze doen niet mee’ maar ook ‘ we gaan het er niet over hebben’.
Met de doorstart van het productiehuis als podium is geprobeerd voor Amsterdam een plek te behouden waar diversiteit wél vanzelfsprekend was, waar de bronnen niet alleen west-Europees zijn, waar nieuwe stemmen zich kunnen ontwikkelen en presenteren. We wisten dat daar op dat moment in het cultuurbeleid geen ruimte of steun voor was. We wilden niet passief toekijken hoe ontmanteld werd waar zoveel mensen zo hard voor hadden gewerkt. Daarom is gekozen voor het ondernemerschap en opteerde MC in 2012 als podium voor de uitstap-regeling van de gemeente Amsterdam. Het podium MC was niet alleen voor theater, het was er ook voor muziek, het was er voor clubcultuur, het was er voor dans, het was er voor film. Dat was en is onze visie. Het producentschap, het theater maken, heeft MC in 2013 afgestoten. Daar was in de nieuwe vorm geen geld meer voor. De nieuwe onafhankelijke stichting RIGHTABOUTNOW INC. heeft die fakkel overgenomen en is nationaal en internationaal theater projecten gaan ontwikkelen en uitbrengen. ‘De doodsteek’ treft dus het podium MC op het het Westergas terrein, niet het theater producent-schap, en al helemaal niet het ‘zwarte theater’. De voorstelling The Revivalists van RIGHTABOUTNOW INC. ism Afrovibes beleeft vanavond haar premiere, gisteren ging Oogst van Alida Dors’ Backbone in premiere, van de week opende Raymi Sambo’s VIG met Aan Niets Overleden, volgende week gaat Ella van Jörgen Tjon a Fong’s Urban Myth op toernee . Allemaal theater van zwarte makers.Springlevend dus.
Dat Annette Embrechts van de Volkskrant voor zo’n kop kiest is wel heel tekenend. Dat er een foto bij staat van Maarten van Hinte met als onderschrift ‘acteur en schrijver’ ook: Maarten van Hinte is regisseur, en heeft in geen 15 jaar meer gespeeld, en is weliswaar mede-oprichter van MC maar sinds 2013 niet meer in dienst van het podium. En zo zat het artikel vol met fouten, aannames, anonieme uitspraken en verkeerde citaten. Als Annette Embrechts ook maar eventjes haar huiswerk had gedaan, had ze dat geweten. Als ze de afgelopen 6 jaar ook maar één keer naar een van de MC’s eigen producties was geweest had ze het geweten. Maar nee. Ze komt als rampentoerist bij de laatste voorstelling in MC Theater snuffelen om te kunnen schrijven over de doodsteek voor het zwarte theater.
Als er al sprake van een doodsteek is, dan is het dat: het consequent apart plaatsen, bagatelliseren en negeren van makers en werk omdat het zwart of multiculti zou zijn. Er wordt in het artikel gesuggereerd dat MC een product is van het cultuurbeleid van Rick van der Ploeg: dat is het niet. MC komt voort uit een rijke geschiedenis van theatermakers, musici, kunstenaars en creatieven waarvan het merendeel niet voorkomen in geschiedenis boeken of overzichten van het Nederlands theater. MC is het product van 40 jaar pionierswerk dat ooit begon met mensen als Rufus Collins, Felix de Rooy, Henk Tjon, Norman Van Geerke de Palm, ik kan namen blijven noemen. Dit is waarom wij gevochten hebben om het podium open te houden, een podium dat inhoudelijk helemaal anders ingevuld is dan andere theater podia in de stad, met theater én muziek én straatcultuur. Vanuit eigen bronnen en een eigen grootstedelijk referentie kader.
En nu verklaart Annette Embrechts ‘het zwarte theater’ dood. Hoe komt ze erbij. Het gaat hier om Nederlands theater dat vanuit en over de Nederlandse realiteit gemaakt wordt, een realiteit die al lang niet meer ‘wit’ is. Vroeg of laat zullen we met z’n allen afscheid moeten nemen van het ‘witte theater’. Benieuwd wie dan ‘de doodsteek’ uit gaat delen.
Het podium MC was een kraamkamer voor de cultuur en de stemmen van grootstedelijk Nederland, zwart en wit, niet alleen in theater en dans, maar ook in muziek en clubcultuur. Een plek met een lange traditie en een ander perspectief waar álle bronnen, ook zwarte bronnen, serieus werden genomen. Met het zakelijk faillissement van dat podium is de behoefte aan zo’n kraamkamer niet verdwenen. Integendeel. Helaas onderstreept het slordige verhaal van Annette Embrechts dit alleen maar. Maar misschien is het aller duidelijkste pleidooi gewoon een lijst met namen die de afgelopen paar jaar in MC een podium hebben gevonden en een plek om zich te ontwikkelen tot de voorhoede van het nieuwe Nederland. Ondertussen gaan we door. Rufus Collins zei het destijds al: “at the end of the day, it’s about the work, nothing but the work’.
Maarten van Hinte & Marjorie Boston
RIGHTABOUTNOWINC. en mede oprichters van het productiehuis MC
Voor tickets en informatie: http://afrovibes.nl/2014/en/festival/agenda
