Zonder dat ik het wist bleek ik met mijn kroeshaar reklame te maken voor een Lace Front pruik die ook nog Hitte Bestendig zou zijn.
In het kader van mijn tentoonstelling “Bad Hair Uprooted” die vanaf 1 augustus te zien zal zijn in Redhook Brooklyn, heb ik een onderzoek laten uitvoeren naar foto’s die zonder mijn toestemming gebruikt worden. Het is mooi dat we allemaal kunnen genieten van foto’s van prachtige kapsels maar zeer onrechtvaardig dat het ten koste gaat van het harde werk van fotografen. Niet alleen krijgen we niet betaald voor ons harde werk en creativiteit, we krijgen niet eens de credits. Dat is niet alleen miskennend het is ook tegen de wet.
De eerste aanleiding om hier werk van te maken is het ergste geval van foto diefstal dat ik per toeval tegen ben gekomen in Nederland. In een blad waarin ik nog overwoog te adverteren, zag ik maar liefst 10 van mijn foto’s staan. Een tijdschrift dat vol staat met kroeshaar kapsels gewoon gestolen van het Internet en internationaal wordt verhandeld. Dat is niet gewoon onrechtvaardig, het is crimineel.
Toen ik de eigenaar om rekenschap vroeg kwamen er allerlei smoesjes die werkelijk zelfs geen zwakzinnige zou geloven. Als laatste bedacht hij te zeggen dat de modellen op de foto’s hem zelf de foto’s toesturen en dat is volgens hem ook hun goed recht.
Ten eerste is dat dus niet zo, dat weet zelfs iedere halve gare amateur fotograaf en dat zou hij als eigenaar van een blad dus zeker moeten weten, maar het ergste komt nog. Ikzelf stond op wel drie van die foto’s in het blad. Foto’s die ik van mezelf heb geschoten als fotograaf en waar ik dus ook zelf op sta als model. Ik weet dus heel zeker dat noch de fotograaf noch het model deze naar hem heeft toegestuurd of toestemming heeft verleend. Uiteraard viel de zogenaamde zakenman natuurlijk dan ook zwaar door de mand.
Uiteindelijk zou hij mij tegemoet komen zei hij. Natuurlijk had ik hier geen vertrouwen in maar tegen beter weten in gaf ik hem het voordeel van de twijfel. Oplichters, dat wist ik al, zijn niet te vertrouwen en het duurde niet lang voordat hij dat zelf bevestigde. Na over en weer mailen was er niet eens een voorstel laat staan een tegemoetkoming.
Het is gewoon niet te geloven dat een blad vol met gestolen foto’s van het internet wordt verkocht alsof het niks is. Inmiddels is het blad van eigenaar veranderd om een rechtzaak te ontduiken. Het Nederlands rechtssysteem is hier ook weer eens te kort geschoten maar goed dat is een ander verhaal.
Gelukkig zijn er nog mensen die weten hoe het hoort. Van hen ontvang ik af en toe een verzoek of een foto van mij gebruikt mag worden. In bijna alle gevallen reken ik niet eens een prijs maar geef ik toestemming inruil voor credits met een link naar een van mijn websites.
Dankbaar ben ik ook degenen die mij laten weten dat mijn foto ergens op een vage site wordt gebruikt en vragen of ik daar toestemming voor heb gegeven. Het antwoord is tot nog toe helaas altijd nee geweest.
Door deze ervaringen ging ik daarom nu bewust opzoek naar foto’s die zonder mijn toestemming op websites worden gebruikt. Dat kan tegenwoordig erg makkelijk door met jouw muis op een foto te gaan staan, de rechter muisknop aan te klikken en te kiezen voor de optie: “Search google for this Image”.
Na een klein onderzoek van 110 foto’s blijkt dat maar liefst 78 op webpagina’s te zien waren zonder credits en zonder toestemming. Aan al deze 78 is een vriendelijk mailtje gestuurd met het verzoek de credits met een link naar going-natural.com te vermelden of de foto van de site te halen.
Van de 78 hebben 43 gereageerd. De meesten zeiden niet te weten dat het om een foto ging die van going-natural.com was en hebben netjes een link geplaatst. Zo een vijf hebben besloten de foto van hun site af te halen en de rest heeft niet gereageerd. Gelukkig kun je tegenwoordig een verzoek sturen naar google om de foto uit hun search engine te halen. Dat is dan ook gebeurd met 8 foto’s, de rest volgt. Al met al een hele onderneming die niet alleen tijd maar ook geld kost.
Toch moet ik erkennen dat zelfs deze onderneming ook een ongekende ervaring van niet te ontkennen ironische humor met zich meebracht. Toen ik bovenstaande foto zag staan op een site voor pruiken en weaves als advertentie had ik het serieus niet meer. Ironischer kon het werkelijk niet en uiteraard heb ik er dan ook smakelijk om gelachen.
Allereerst het feit dat de naam van het bedrijf dwars over mijn foto staat alsof het om hun eigen originele foto gaat en om te voorkomen dat het wordt gekopieerd maakt de zaak eigenlijk alleen maar lachwekkend dubieus. Het zijn dus niet alleen dieven die overal foto’s vandaan jatten zonder enig verstand van kroeshaar, maar duidelijk ook oplichters als het gaat om het haar dat ze adverteren.
Het toppunt van ironie is werkelijk dat in dit geval echt kroeshaar wordt geadverteerd als nep synthetisch haar om pruiken en weaves te verkopen aan mensen met kroeshaar! Kan het gekker?
Voor degenen die het niet weten, dit was een van mijn eerste twist outs met mijn eigen haar, mijn eigen door god geschonken kroeshaar. De foto is door fotograaf Keston Duke genomen in 2005 om een artikel te illustreren over twist outs. Hier een link naar het uitgebreide artikel De Twist Out met de haarmelk; hoe je het kapsel zelf kunt maken met de Going Natural Haarproducten uit de WebShop. Of Een perfecte Twist Out.
