Ik heb veel speeches gezien. Hoewel ik toen niet zo helemaal “into politics” was kan ik me een beeld herinneren van Margaret Tatcher die absoluut erg powerful was als British Prime Minister. Ook
Ik heb veel speeches gezien. Hoewel ik toen niet zo helemaal “into politics” was kan ik me een beeld herinneren van Margaret Tatcher die absoluut erg powerful was als British Prime Minister. Ook Hillary Clinton heb ik krachtig en passievol horen praten over de gezondheidszorg in de tijd dat ze First Lady was. Het waren twee totaal verschillende speeches met elke een ander doel, maar beiden zijn blijven hangen omdat het vrouwen op machtige posities waren die niet alleen indruk hebben gemaakt, ze hebben geschiedenis geschreven.
Wat ik echter nog nooit heb gezien is een First Lady die als “Mom in Chief” een statement maakt met een liefdesverklaring aan haar man en gezin met woorden die een publiek tot in de tenen raakt.
Geen zoetsappige of voorspelbare speech van een vrouw die haar plicht doet. Verre van dat. Het aller mooiste is nog dat het als ze niet op een politiek podium stond je het misschien niet eens een politieke speech kon noemen. Het was een persoonlijke speech vanuit haar hart over de pros en cons van het presidentschap maar meer nog over het moederschap en het vrouw/ega zijn. Met het besef dat het een grote eer is om de rol van First Lady te mogen vervullen beseft ze, alle toeters en bellen weggenomen, dat prioriteit nummer een haar kinderen en haar gezin zijn. En dat verliest ze never nooit uit het oog.
We hebben het over een First Lady met een graad van de Princeton en Harvard Universiteit. Een First Ladie die Amerikaanse kinderen niet alleen in beweging heeft gebracht om het overgewicht van de jeugd tegen te gaan, maar ook progamma’s heeft opgesteld om mensen gezonder te laten eten en structureel aanpassingen heeft ingevoerd om militaire families een beter leven te bieden.
Als vrouw kan ik me niet herinneren dat ik trotser was om naar First Lady Michelle Obama te kijken. En ja, ik kan het niet laten te zeggen het feit dat ze zwart is en er zo prachtig stralend uitziet maakt me nog ietsje trotser.
Behalve Michelle Obama die aan top staat zijn er genoeg andere vrouwen die waanzinnig inspireren. Behalve Elizabeth Warren, een van mijn favoriete passievolle intelligente vrouwen die niet volgens boekje dingen gedaan krijgt, is Zuster Simone Campbell misschien wel mijn meest favoriete uitgesproken power vrouw.
Het mooie van Simone Campbell is dat ze een non is. Zoals het een non betaamd klinkt ze altijd bescheiden. Zelfs als ze op en podium staat en zo ook bij de conventie. Heel bescheiden maar zeer verzekerd maakt ze duidelijk dat de nonnen aan de kant van vrouwen staan als het gaat om de gezondheidszorg. Een heikel punt in de Amerikaanse politiek. Waar ook de Katholieke kerk zich heeft uitgesproken tegen de beschikbaarheid van pil in een verzekeringspakket maakt zuster Simone Campbell, die een organisatie van nonnen vertegenwoordigd, duidelijk dat ze het daar niet mee eens is zonder het argument dat Viagra wel gedekt wordt aan te halen.
Het is werkelijk genieten voor mij om naar de speeches te kijken en deze vrouwen aan te horen. Ik denk niet dat er een land op deze aardbol is waar vrouwen zoveel power hebben als in Amerika en ik durf te wedden dat dit de voornaamste reden is waarom de VS als super power nog lang niet zullen worden ingehaald.
De andere landen die inderdaad met rasse schreden vooruitgaan, India en China, vergeten vrouwen mee te nemen in het proces. Sterker nog, hoewel de vrouwen daar even hard meewerken aan de ontwikkeling, zijn ze nog erg onderdrukt. Het lijkt een futiel detail, maar het is van fundamenteel belang. In Amerika is het glazen plafond voor vrouwen op bijna elk gebied verbroken.
Het is waar dat India een vrouwelijke president heeft gehad nog voor Amerika, maar daar vinden nog dagelijks bruidverbrandingen plaats. Het neerpennen hiervan doet me alleen al pijn. In China worden pas geboren jongetjes nog steeds geprefereerd boven meisjes met alle gevolgen van dien. Voor mij is geen enkele cultuur superieur boven een ander maar ik weet wel dat dit kleine stukje cultuur om vrouwen mee te nemen in een ontwikkelings proces van onmetelijk belang is voor de vooruitgang op ELK gebied. Daarom blijf ik kijken en laat ik me inspireren door deze power vrouwen.
Mijn eerste en grootste power vrouw is mijn moeder Hertha Gladijs Ritfeld Liong-A-Kong. Wie is/zijn de jouwe?
