Als iemand mij vijf jaar geleden had verteld dat ik nu een bedrijf zou hebben waarin ik zou werken met het haar van anderen, dan had ik die persoon heel sceptisch aangekeken en voor gek hebben verklaard. Maar eerlijk gezegd, zes jaar geleden had ik ook niet gedacht dat ik wat mijn haar betreft weer ‘natural’ door het leven zou gaan. Sinds augustus 2003 heeft echter geen relaxer, hete kam (pressen) of texturizer mijn haar aangeraakt. Sinds 2,5 jaar draag ik met trots een volle bos Sisterlocks™.
Veel vrouwen die mijn etnische en culturele achtergrond delen zullen zich waarschijnlijk in het volgende herkennen: Als kleine meid zit je elke zondagavond weer op jouw knieën of op een krukje tussen de knieën van jouw moeder die dan weer – soms hardhandig – dat dikke zwarte bos haar op jouw hoofd weer in een presentabele coup tovert. Eenmaal voorzien van een dikke laag haarvet en wat strikjes voor de sier, was je voor de rest van de week weer toonbaar. Alleen om het hele ritueel van het losmaken van de vlechten, het haar wassen en weer vlechten opnieuw te ondergaan. Als (bijna) tiener was je dan allang blij toen jouw onhandelbare bos haar, met een pot relaxer eindelijk tot ‘orde werd gemaand’. 1 jaar sisterlocks Na minstens half uur van een prikkende hoofdhuid te hebben geleden en minimaal een uur onder de schroeiende droogkap te hebben gezeten, kwam je getransformeerd als teendiva tevoorschijn met glad haar. Mede dankzij de krulspelden die je voortaan dagelijks voor het slapen gaan moest indoen, had je mooie krullen. Moeder en dochter beiden dolblij dat ze zijn verlost van het wekelijkse was & v(l)echtritueel. Niet wetende dat ze nu de deur hadden geopend naar mogelijke jarenlange ellende. het begin — 2 jaar later De frustraties… Als stadse meid kon je je vroeger niet vertonen met een kroeskop. Vooral in de grote steden was het relaxen van het haar vanzelfsprekend geworden als je eenmaal op de middelbare school zat en later als je de professionele wereld inging. Dus ondanks alle drama bleef ik relaxen. Wat moest ik anders met dat dikke bos op mijn hoofd? Behalve de relaxer, heb ik de curly, de weave, de extensions en zelfs de schaar in mijn haar gehad. Ik zal het maar niet hebben over de talloze producten die ik steeds weer kocht, omdat dit “HET” product was die ervoor zou zorgen dat mijn haar zou groeien, of dat ik geen last meer zou hebben van onooglijke schilfers, of van haar dat steeds weer langs de haarlijn brak. Eerlijk gezegd, ik hield ik niet meer van mijn haar. Het was een last geworden en ik had regelmatig last van ‘A Bad Hairday’. Het was dan ook deze jarenlange durende frustratie die mij vijf jaar geleden ertoe bewoog mijn horizon te verbreden en te kijken welke mogelijkheden er nog meer voor mij en mijn haar waren. Helaas was destijds, vooral in Nederland, de haarindustrie nauwelijks gericht op vrouwen met onbehandeld kroeshaar, die ‘natural’ wilden blijven en toch representatief voor de dag wilden komen. Maar na een hele lange zoektocht en veel vragen stellen, heb ik in mei 2006 eindelijk afscheid genomen van de extensions, weaves, haarvet, schilfers, zwak haar, etc.. Urban Natural Toen begon ik namelijk een affaire met mijn haar en koos ik voor Sisterlocks™. Ondanks mijn “kroeskop” kom ik als stadse meid prima voor de dag – ik ben een Urban Natural geworden. Tegenwoordig geniet ik van mijn haar en kan ik er niet van afblijven, onder andere omdat het zo zacht en handelbaar is. Ik heb er geen dag spijt van dat ik voor Sisterlocks™ heb gekozen. Vol trots zie ik hoe anderen nieuwsgiering mijn haar ook bewonderen. Steeds vaker wordt ik benaderd met vragen over wat ik nu precies met mijn haar heb gedaan. Ik kon het niet laten, dit genot van het eigen haar en de “relatie” ik nu ermee heb – en die u ook kunt hebben met uw haar -met u te delen. Het verhaal van Charlene Dick, Sisterlocks en Urban Naturals.
