Wat zou je zeggen als ik zei dat je kroeshaar had? Er zijn mensen die zich door deze opmerking beledigd voelen. Voor mij was dit tot voor kort werkelijk on-voor-stel-baar. Het gaat nl om mensen die inderdaad kroeshaar hebben, maar dit niet willen weten en het ontkennen. Het lijkt wel alsof ze zich hiervoor schamen. Zelf heb ik vaak genoeg met mijn handen in het haar gezeten en soms wordt ik nog gek van mijn ondoordringbare bos, maar ik heb me nooit, maar dan ook NOOIT voor mijn kroes-ede geschaamd. Je kan me dus onmogelijk beledigen door te zeggen dat ik kroeshaar heb.
Wat zou je zeggen als ik zei dat je kroeshaar had? Er zijn mensen die zich door deze opmerking beledigd voelen. Voor mij was dit tot voor kort werkelijk on-voor-stel-baar. Het gaat nl om mensen die inderdaad kroeshaar hebben, maar dit niet willen weten en het ontkennen. Het lijkt wel alsof ze zich hiervoor schamen. Zelf heb ik vaak genoeg met mijn handen in het haar gezeten en soms wordt ik nog gek van mijn ondoordringbare bos, maar ik heb me nooit, maar dan ook NOOIT voor mijn kroes-ede geschaamd. Je kan me dus onmogelijk beledigen door te zeggen dat ik kroeshaar heb.
Eerst dacht ik nog dat het bij ons Surinamers wel mee viel. Moeders van een pasgeborene met als eerste vraag bij “wat voor haar heeft mijn kind”, kwamen volgens mij alleen maar voor in Amerika. Helaas de opmerkingen, citaten en mailtjes die ik toegestuurd krijg, spreken boekdelen.
Kroeshaar is een vloek, zegt een kapper recentelijk nog in het Parool, een kapper die zich ook nog Black Hair specialiste noemt. Ik hoef eigenlijk niet te relaxen want mijn haar is niet kroes, hoor je vaak. Wat bedoelt zo iemand? Dat mensen met kroeshaar wel verplicht zijn te relaxen? Voor zover ik weet hoeft niemand te relaxen, het is een keus. De opmerking “Kroeshaar komt bij ons in de familie niet voor”, spant de kroon. Je zou bijna denken dat het om een ziekte gaat.
Soms wist ik me geen houding, soms werd ik boos en soms voelde ik diepe afkering voor iemand die een dergelijke opmerking maakte. Nu realiseer ik me dat de schaamte die deze mensen ervaren een vervanging is voor pijn. De pijn van kroeshaar die onlosmakkelijk verbonden is aan onze geschiedenis. De geschiedenis die ons wilde laten geloven dat zwart zijn betekent minder waard zijn en dat kroeshaar slecht haar is. Ik ben me er pijnlijk van bewust geworden dat deze denkbeelden helaas nog leven, ook onder onze eigen mensen. Het zal waarschijnlijk nog even duren voordat de pijn en schaamte helemaal verwerkt zijn. Daarom hoop ik uit de grond van mijn hart dat mijn boek, deze website en jullie bijdragen het verwerkings proces kunnen helpen verspoedigen.
