We kunnen ons allemaal levendig herinneren hoe ons moeder vroeger ons haar deed. Terwijl we al dan niet
We kunnen ons allemaal levendig herinneren hoe ons moeder vroeger ons haar deed. Terwijl we al dan niet friemelend tussen moeder’s benen zaten werd ons haar gekamd. Dit beeld roept altijd herinneringen op, goede of slechte, als de herinneringen worden opgehaald kan er altijd worden gelachen. Feit is dat niemand deze tijd ooit vergeet. Dat komt omdat dit ogenschijnlijk onschuldig tafereel heel erg belangrijk is voor de vorming van een kind. Het is een ritueel dat van invloed is op de relatie tussen moeder en dochter en een basis legt voor de eigenwaarde en het zelfbeeld van een kind. Eigenlijk zou je moeten zeggen de relatie tussen ouder en kind. Het verhaal van een gescheiden vader die alleen de zomers met z’n dochter doorbracht illustreert dit.
De liefdevolle vader beschrijft met trots, hoe hij een hechte relatie met zijn dochter heeft kunnen opbouwen door haar haar te leren kammen. Door deze tijd als quality time te beschouwen won hij het vertrouwen van z’n dochter en groeiden vader en dochter bijna ongemerkt steeds dichter naar elkaar toe. Tot de dag van vandaag hebben vader en dochter een uniek goede band en van alle tijd die ze ooit door hebben gebracht staan de haar-momoires nog vers in het geheugen gegrift.
Tegenwoordig zien we helaas steeds jongere meisjes met gerelaxt haar omdat de ouders naar eigen zeggen geen tijd of geduld hebben om het haar van hun meisjes te doen. De boodschap die dit uitstraalt naar het kind is duidelijk: je haar is niet mooi, onmogelijk en kost te veel tijd. Door de permanente schade die relaxers aanrichten is het haar van de meisjes er meestal ook nog slecht aan toe, hetgeen ook niet bijdraagt tot het gevoel voor eigenwaarde en zelfbeeld. Door dit alles ervaren deze kinderen kroeshaar vaak als een “hebi*” en denken ze slecht haar te hebben.
Het bekende tafereel van haren kammen terwijl je veilig je veilig voelt tussen moeder’s benen, moet daarom dus niet worden onderschat. Dit ritueel is niet alleen bepalend voor het gevoel dat het kind ontwikkelt ten opzichte van haar eigen kroeshaar. Tijdens dit ritueel worden er onbewust ook schoonheidsidealen en andere onderbewuste signalen overgedragen, die belangrijk zijn voor de ontwikkeling van het zelfbeeld en het gevoel voor eigenwaarde van een kind. Bij deze wil ik daarom alle ouders van kinderen met kroeshaar oproepen om het “slecht haar-syndroom” te doorbreken en bij hun kinderen een positief kroeshaargevoel te ontwikkelen. Beschouw het kammen van het kroesse haar van je dochter niet als een last maar zie het als quality time in dit steeds drukker wordende en hectish leven. Als je er tegenop ziet, voelt het kind het aan en gaat het kind er ook tegenop zien haar haren te kammen. Heb je er lol in dan zal het kind er automatisch ook lol in krijgen. Neem de tijd om het haar uitgebreid met geduld en liefde te kammen, het hoeft niet elke dag, eens per week of 2 wekelijks is voldoende. De resultaat zal onbetaalbaar zijn: een hechtere relatie met een zelfbewuste dochter.
* Hebi = last
| De foto’s zijn uit Hair in African hair and culture, een uitgave van The museum of African Art New York.
|
