Vlechten, Box Braids, Black Hair, Kroeshaar en Krullen

Ik kan niet anders zeggen dan dat het steeds grimmiger voelt in “the greatest nation on the earth”. New York on lockdown was al een aparte gewaarwoording, maar voornamelijk rustig. De meesten van ons hielden zich netjes aan de quarantine en social distance regels met masker en al.

Kenneth die een blok verder woont had zijn high-end masker al in december besteld, want ook hij had Corona zien aankomen. Als verantwoordelijke zoon die goed voor zijn oudjes zorgt, neemt hij geen enkele kans. Hij houdt afstand. Na maanden zag ik hem op de trap van hun klassieke brownstone zitten. Gelukkig zijn beide ouders nog gezond. Hij zou niet gaan demonstreren op 1 juni op Fulton en Nostrand letterlijk bij ons om de hoek.

Met Kenneth in 2017 toen er nog geen corona was.

Racisme

Zelfs na de moord op Ahmaud Aubrey voelde alles nog redelijk rustig, de man gewoon doodgeschoten tijdens het joggen door twee racisten, die zogenaamd orde wilden handhaven. Alweer een geval van dodelijk racisme, waarmee de moordenaars er makkelijk weg mee hadden kunnen komen, als het filmpje van de moord niet was uitgelekt.

Dit zijn de meest gevaarlijke figuren als het gaat om racisme. Het zijn white supremacists die er van overtuigd zijn, dat zij als wit persoon ten alle tijden de authoriteit hebben om een zwart persoon te ondervragen en te vernederen, om wat voor reden dan ook.

Dit type racist gelooft stellig dat een zwart persoon geen mensenrechten waardig is. Dit uit zich in grondig belachelijke situaties als BBQ Becky, Hallway Harry en zelfs coffeshop racisme, wat geen enkel wit persoon ergens ooit zou overkomen. In het mildste geval levert het bellen van de politie behalve twitter woede, hilarische bijnamen en social media mimes, gelukkig niets op. In het erste geval echter eindigt het bellen van de politie in de zoveelste racistische tragedie.

Het geval van Amy

Toen was er Amy Cooper. Amy, een democratisch stemmende liberaal, die haar hond in Central Park uitliet, maar het niet nodig vond om zich aan de regels te houden. In ‘the Ramble’, het gebied dat special voor bird watchers is bestemd, hoort een hond aan de lijn te zijn. Het is heel simpel, los lopende honden jagen vogels weg, dus houd je hond aan de lijn.

Maar uiteraard hoeven bevoorrechte mensen als Amy zich niet aan de regels te houden. Dus toen een Christian Cooper een vogelaar die toevallig een zwarte man is, haar daarop aansprak, dreigde ze niet alleen de politie te bellen, ze deed het ook nog en feinsde hysterisch te worden bedreigd. Met Emmett Till, een 14-jarige jongen die om soort gelijke reden is vermoord, nog vers in het geheugen, weet iedereen hoe gruwelijk dit had kunnen aflopen.

Het opmerkelijke is dat ik niet meteen kan opmaken of Amy een racist is of niet. Als je naar het filmpje kijkt zie je een misselijkmakend verwend nest dat er alles, maar dan ook alles aan zal doen om haar zin op dat moment te krijgen. Een kind dat dreigt met “ik ga pappa zeggen dat …”. Ze dreigt ermee want ze weet wat ze je hiermee aan kan doen en daarmee wil ze dus haar zin doordrukken.

De hele manier waarop ze haar hond in toom houdt, deze stikt bijna tijdens de hele constarnatie, geeft aan dat niks haar op dat moment iets kan schelen, behalve dat ze haar zin krijgt. Dat overtreft alles terwijl we weten allemaal hoeveel ze van haar hond houdt. De hond had zelfs een eigen instagram account.

Het zijn van die type vrouwen die elke tool die ze ter beschikking hebben, zullen gebruiken om hun zin door te drukken, zonder een greintje rekening te houden met de gevolgen. Dit gedrag druist absoluut even goed tegen heel mijn hele lichaam in, maar het is niet per definitie het gedrag van een racist.

Racisme als wapen, beken kleur

Wat Amy wel duidelijk maakt is hoe gemakkelijk racisme als wapen wordt gebruikt in deze maatschappij. Mensen die zich liberaal noemen en zeggen ‘ik zie geen kleur’, moeten na dit filmpje wel kleur gaan bekennen. Als je de beelden bekeken hebt valt namelijk niet meer te ontkennen dat er kleur is en dat kleur hoe dan ook meer dan een tool, een wapen is om een zwart persoon te bedrijgen en zelfs in levensgevaar te brengen. Kleur is er, het was er altijd al en het zal nooit verdwijnen. En zolang dit type al dan niet witte liberalen, geen kleur erkennen noch hun voorrecht gebruiken om zich uit te spreken tegen racisme, zal er ook altijd racisme zijn.

De moord op George Floyd

We waren nog niet eens uitgerend voor Ahmaud Aubrey en nauwelijks uitgekeken op Amy Cooper toen de gruwel beelden van de moord op George Floyd zich verspreiden via social media.

Als zwarte vrouw, weiger ik naar de foto en die beelden te kijken. Mijn maag draait als ik er alleen maar aan denk. Het is te traumatisch en doet mentaal gewoon pijn. Ik kan het niet. Ik wil het niet. Ik zal het ook nooit doen.

Ik haat geweld. Zelfs als ik beelden van vernietigingen zie tijdens protesten, vraag ik me af wat het nut is, maar het zou oneerlijk van mij zijn als ik zou zeggen dat ik het niet begrijp. De pijn, de onmacht, het verdriet, dat teruggaat naar niet gewoon onrecht, maar moord op zwarte mensen, alsof we beesten zijn, zit heel, heel diep. Travor Noah van de Daily Show legt het goed uit.

De moord op Gorge Floyd laat duidelijk zien waar we het al eeuwen over hebben. Waar alle moorden altijd op een of andere manier werden gebagatelliseerd, of een smoes werd verzonnen van een agent die vreesde voor zijn leven, ook al ging het nergens over, valt over dit geval helemaal niet te twisten.

Een politie agent die knielt op de nek van een man die met handen op de rug geboeid op de grond ligt dood te gaan, terwijl drie andere toekijken. Het is een beeld waar iedereen, elk mens, van gruwelt. Het lijkt de perfecte beeldspraak voor wat er al eeuwen gaande is. Racisme met moord als gevolg. Op klaarlichte dag. Je staat erbij en je kijkt ernaar.

Wel, niet nu, niet meer en dat is wat je ziet in de straten van meer dan 40 steden in Amerika. Het protest is niet meer te stuiten. Met het Corona virus nog heersende, het lijkt de perfecte storm.

De perfecte storm

Met meer dan 100,000 doden staat Amerika aan top als het gaat om slachtoffers van dit virus, maar er is nog steeds geen en er was nooit beleid vanuit het Witte Huis, om dit virus in te dammen. Gouverneurs en burgemeesters hebben veelal een eigen programma. Het is een ieder voor zichzelf, god voor ons allen.

De beelden spreken voor zich. Protestanten met masker op, politie-agenten zonder maskers. Waar in de ene staat de politie samen met de protestanten meeknielt, wordt er traangas gebruikt tegen vreedzame protestanten in andere steden.

De protesten zijn de grootsten, de massaalsten ooit. Groter dan die van de jaren 60. De steden weten zich nauwelijks raad. Zelfs met staattroepen wordt de ingestelde avondklok aan de regerenden hun laars gelapt. Daar bovenop en het kon bijna niet uitblijven, een president die olie op het vuur gooit. Grimmiger kan het niet.

Ook hier in NYC hebben we sinds gister avondklok die nu zelfs is verschoven van 11 pm naar 8 pm. Hoewel het nog steeds rustig hier is in Bedstuy, Brooklyn, begin ik me toch zorgen te maken.

Met de protestmars hier om de hoek was die echt vreedzaam is verlopen, voelde het toch even weer als de ‘Geen brood, geen school’ tijd toen met Bouterse in Suriname. Onrustig.

Veel mensen zijn ontslagen, hebben geen werk, geen zicht op werk noch op het einde van de Corona lockdown. De avondklok werkt duidelijk niet en dan de militaire troepen die Trump wil inzetten. Zal dat een oplossing brengen?

Het is grimmig. Journalisten praten al over situaties die ze alleen maar van overzee kennen, uit landen met een dicator, maar kunnen ze erger voorkomen? De tijd zal het leren.