Het was zaterdagochtend. De hele week was ik, zoals elke winter, ’s ochtends met veel moeite vroeg opgestaan. Deze ochtend stond ik echter met frisse moed extra vroeg op want ik was van plan mij een mooi nieuw vlechtkapsel te laten aanmeten. Op internet had ik een kapsel uitgezocht met de exotische naam “Zig zag Cherokee’. In een plaatselijk weekblad had ik een paginagrote advertentie gezien van een nieuwe kapsalon. De advertentie zag er veelbelovend uit! Naast chemische behandelingen had deze kapsalon zich gespecialiseerd in braids, weaving en cornrows. In mijn enthousiasme had ik de kapsalon opgebeld en een afspraak gemaakt.
Anu Prestonia from Khamit Kinks with chorekee braids
En deze ochtend was het dus zover! Om halftien stapte ik met een vrolijk “ Goedemorgen” de stijlvol ingerichte kapsalon binnen. Mijn enthousiasme kreeg een lichte domper toen ik bemerkte dat mijn begroeting nauwelijks beantwoord werd en geen van de kapsters spontaan naar mij toekwam. “Ik heb een afspraak om te vlechten” zei ik, enigszins vragend tegen de man achter de kassa. De man antwoordde in het engels dat “ de persoon die vlecht” even naar het winkelcentrum was en verzocht mij over een half uur terug te komen. Ik besloot dit half uurtje nuttig te besteden met het doen van mijn boodschappen.
Bij mijn terugkomst bleek dat Jenny, “de persoon die vlecht”, nog niet terug was. Eén van de kapsters bemerkte dat ik licht geïrriteerd raakte en stelde voor om mijn haar alvast te wassen. In de tussentijd zou haar collega zeker terug zijn. Nadat ze mijn haar had gewassen en ik plaatsnam voor de spiegel vertelde ze mij dat haar collega gebeld had dat ze wat later zou komen. “Je moet nog een uurtje wachten”. Ze draaide zich om want ze had inmiddels iets anders aan haar hoofd. Shirley, een nieuwe medewerkster van de kapsalon, was twee uren te laat gekomen.
Daar zat ik dan. Inmiddels was er al 1,5 uur verstreken. Weg tijd, weg enthousiasme. Opstappen had weinig zin met mijn kletsnatte haar dat nu alle kanten opstond. Bovendien: bij welke andere kapsalon zou ik nog terechtkunnen op deze zaterdagmiddag? De herinneringen uit mijn relax tijdperk kwamen weer naar boven. Lange wachttijden, dubbele afspraken, ongeïnteresseerd personeel…
Een half uur later kwam Jenny eindelijk de kapsalon binnenlopen, al druk bellend op haar mobiele telefoon. Ze begon mijn haar te vlechten ondertussen verder bellend met haar mobieltje tussen haar rechteroor en schouder. “ In elk geval gebeurt er nu iets”, verzuchtte ik in mezelf. In minder dan een uur tijd had ze het haar aan de achterkant gevlochten. Zo, nu alleen het midden en de voorkant nog! Maar ineens stopte Jenny. Ze voelde zich niet lekker en wilde eerder naar huis. Het nieuwe meisje Shirley mocht haar werk afmaken. Tijdens het vlechten vertelde Shirley mij de reden dat ze te laat was op haar eerste werkdag. Ze was de vorige avond uitgeweest en het was heel laat geworden.
Uren later stapte ik op met een pracht van een kapsel, maar nog geen stap verder op mijn zoektocht naar een goede black hair kapsalon. En één ding is zeker; My Best Choice is niet mijn beste keus!
Gast column door Giselle
