Transraciaal, een nog onbekend woord in de Nederlandse taal, kreeg vorige week een nieuwe mening, toen de ouders van Rachel Dolezal verklaarden, dat de lokale vertegenwoordiger van de NAACP, niet Zwart is zoals ze zich jaren lang heeft voorgedaan, maar gewoon een Witte vrouw is. “Transracial” is een Amerikaans woord dat ongeveer 45 jaar is geintroduceerd om het adopteren van een kind van een ander ras aan te geven. Dit is dus een heel ander geval.
Rachel Dolezal die Wit blijkt te zijn is inmiddels afgetreden als president van een lokaal hoofdkwartier van de NAACP, de oudste en bekendste organisatie in strijd tegen racisme. Het probleem was echter niet Dolezal’s kleur. Sinds het bestaan van de organisatie heeft deze Witte leden, het probleem is dat ze jaren heeft gelogen over wie ze was en zich voor heeft gedaan als Zwarte vrouw.
Sinds vorige week staat social media vol met grappen maar ook minstens even veel harde woorden over deze mevrouw. Wat duidelijk naar voren komt tussen alle veroordelingen door is dat haar kennis over Zwarte geschiedenis, burgerrechten, racisme en zelfs haar kennis over kroeshaar. Mevrouw Dolezal heeft, als je alleen al naar haar cv kijkt, echt hart voor de zaak als het om racisme gaat.
Als het om kennis en ervaring gaat is ze op papier denk ik Zwarter dan ik met mijn dreadlocks. Gebiologeerd heb ik haar kroeshaar lezing bekeken die minstens even indrukwekkend was als haar kapsels van de afgelopen jaren. Het verbaast me niet dat mensen geloofden dat ze Zwart was. Zoals haar ouders verklaarden: Rachel is een meester artiest die zichzelf kan vermommen en elke etniciteit kan aannemen. Toch lijkt het vermommen opzich mij niet het probleem.
Net zoals mensen het gevoel kunnen hebben in een verkeerd lichaam geboren te zijn, zijn er mensen die het gevoel hebben dat ze met de verkeerde kleur zijn geboren. Alleen transraciaal, in dit geval, is totaal nieuw en misschien een grotere uitdaging dan transgender.
Volgens haar interview met MSNBC Presentatrice Melissa Harris-Perry, voelde dit met blond haar en blauwe ogen geboren meisje, ze zich vanaf haar vijfde jaar Zwart. De schoonheid, het haar, de cultuur, het gehele Zwart zijn, adoreerde ze. Dolezal identificeert zich dan ook tot de dag van vandaag, als Zwarte vrouw. Voor haar komt het van binnenuit, op een diep spiritueel nivo vertelt ze in het gesprek. Niet alleen ziet ze het leven als een Zwarte vrouw, ze beleeft het ook als zodanig.
Eerlijk gezegd, kan ik tot op zekere hoogte, hierin komen. Iedereen die openstaat en leert over een andere cultuur dan die automatisch meegegeven is, juich ik toe. Cultuur kan je namelijk raken tot in het diepste van je ziel.
Mijn Yoga Leeraar bijvoorbeeld, was echt geweldig, de beste Yoga Leeraar ooit. De Yogi, een absolute meester in zijn vak, met een duidelijke passie voor de leer, de gehele cultuur, inclusief de muziek, kleding en alles wat daarbij hoorde, was gewoon een Witte man. Ik durf te wedden dat hij meer wist van Yoga dan de gemiddelde Indiër, maar hij had niet de behoefte om zich anders te representeren dan als Witte man. Precies daar ligt volgens mij de grens.
It’s a weave
Op het moment dat je verhalen gaat opmaken of gaat overcompenseren als om te bewijzen dat je Zwarter bent dan Zwart, wordt transraciaal zijn een probleem.
Rachel Dolezal heeft niet alleen aangifte gedaan van rasistiche bedreigingen die op illusie berusten, ze heeft ook Tim Wise, een bekende anti-racistische activist die Wit is en andere licht getinte vrouwen uitgesloten in de strijd tegen racisme, omdat ze volgens haar te Wit zouden zijn om racisme te snappen. Daar bovenop beweerde ze dat haar vader Zwart zou zijn en heeft ze ook nog gelogen dat haar geadopteerde broertjes, bloedverwanten waren.
Er is nog veel meer maar belangrijker lijkt mij dat ze absoluut de waarheid heeft gesproken toen ze zei: “my identity is multilayered, and very complicated”.
Identiteit heeft zonder meer meerdere lagen en is onbetwistbaar ingewikkeld. Het is een feit dat mensen zich vaak genoeg kunnen identificeren met een cultuur waar ze zelf niet afkomstig van zijn. Dat kan verwarrend zijn, maar hoeft op zich geen probleem te zijn. Alleen op het moment dat ras erbij komt kijken wordt identiteit astronomisch ingewikkeld. Racisme is namelijk nog steeds heel moeilijk bespreekbaar en lijkt een bijna ondoorgrondelijk onderwerp.
Zie de vraag van Melissa Harris-Perry: “Kun je stellen dat dit een vorm is van Zwart zijn die niet te maken heeft met DNA maar wat je presteert en hoe je in het leven staat?
Simpel gezegd, op papier is Dolezal Zwarter dan ik maar betekent dat ook dat ze zichzelf Zwart kan beschouwen of als Zwarte vrouw kan worden gezien? De reacties op dit segment spreken boekdelen. Ik denk voer voor psychologen. Wat denk jij?
Heel toevallig kwam ik toevallig ook een transgender transracial persoon tegen. Lees Transracial is not just a term om de zien hoe hij erover denkt.
Het volledige interview
