Op zondag 5 mei gaf ik voor het eerst een lezing in Amsterdam. Voor mij was dit heel spannend. Ik had geen idee hoeveel mensen zouden komen, maar hoopte veel lezers en website bezoekers in “real life” te ontmoeten. Gelukkig kwamen de eerste gasten ruim voor aanvangstijd het gebouw van de Vereniging Ons Suriname binnen.
Delano & Collega Ir. Amanda Sheombar ontvangt het 1ste exemplaar
Terwijl de ene vrijwilligster al klaar zat om kaartjes te verkopen, werd ik ontvangen door Delano met wie ik al geruime tijd contact had. Ook de zaal stond gereed met stoelen, beamer, scherm, katheder en microfoon. Alles leek te kloppen, maar helaas ontbrak het kabeltje om de beamer met mijn laptop te verbinden. Daardoor was er dus geen beeld en kon ik jammer genoeg niet op tijd beginnen. Toch pakte het redelijk goed uit want tegen de tijd dat het kabeltje werd bezorgd was de zaal helemaal vol. Uit mijn ooghoeken zag ik dat er zelfs stoelen werden bijgetrokken.
Ik moet zeggen, ik bevond mij in uitermate prettig gezelschap. Toen het eerste exemplaar werd uitgereikt aan mijn voorbeeld vrouw Ir. Amanda Sheombar, luisterde men aandachtig. Ir. Sheombar, een geboren Surinaamse, heeft Scheikunde gestudeerd aan de Technische Universiteit in Delft, stage gelopen in Suriname, gewerkt bij de Isla rafinaderij op Curaçao en is momenteel Product Quality Advisor van de Rotterdam Raffinaderij van ExxonMobilals. Daarnaast is ze ook een hele lieve moeder van twee schattige kinderen.
Na een bewonderend applaus voor deze “natural” voorbeeld vrouw, was het publiek muisstil en leefde voelbaar mee met de presentatie. In eerste instantie werd voorzichtig in gegaan op mijn vragen, maar gaande weg kwamen de mensen steeds meer los. Aan het eind toen het tijd was voor vragen, brandde het publiek los. Een aantal bezoekers hadden zlefs hele goede tips. Zo werd uitgelegd hoe je Aloevera of tewel Simpre Visi kunt gebruiken, dat je citroen kan gebruiken om het haar op te lichten en sinasappelsap kan gebruiken om het haar te laten groeien. Ja, dat laatste was ook nieuw voor mij.
Het publiek schatert van het lachen De afroman
De participatie maakte het tot een gezellig, knus en vrolijk samenzijn. Het hoogtepunt kwam op het moment dat een oud bekende vertelde dat mensen in Suriname vroeger de bladeren van de plant “op i koto” (omhoog met die rok) gebruikten om locks te verzorgen. Asfa, ook vrijwilgster bij de vereninging ons Suriname verbeterde hem en riep: Dat ding is “tap i koto” (omlaag met die rok). Toen lag de zaal werkelijk dubbel van het lachen.
Hoewel er overwegend vrouwen aanwezig waren, waren er gelukkig ook mannen. Opvallend was de enige jongeman met een afro. Hij wilde weten waarom ik mij alleen tot vrouwen richtte terwijl mannen toch ook kroeshaar hebben. Blij, heel blij was ik met zijn aanwezigheid en ook zijn vraag. Bij vrouwen leeft nog altijd het beeld dat mannen, vooral donkere mannen, niet van kroeshaar houden. De zaal heeft er getuige van kunnen zijn dat dit niet zo is. De mooie afroman zat niet alleen tussen kroesharige vrouwen, hij was ook trots op zijn haar en voelde zich zelfs buiten gesloten. Dat hoeft dus niet, want in mijn eerste boek staan er ook mannen op de cover en er worden ook mannen geïnterviewd op kroeshaar.com. Op de cover van het nieuwe boek staan alleen vrouwen, omdat de drempel bij ons erg hoog is om van gerelaxt naar kroeshaar te gaan. Dat probleem leeft niet bij mannen. Die knippen heel makkelijk gewoon het haar kort. Maar mannen, om andere misverstanden te voorkomen, heel graag betrek ik jullie bij kroeshaar.com en alle evenementen hieromtrent.
Het entree bewijs was meteen een lotnummer. De prijs was een volledige set haarproducten van Kemi om de
transformatie te ondersteunen en de haar kalender. Frank Consen trekt het winnende nummer. And the winner is…..
Na de lezing stond er nogal een rij van mensen die hun boek wilde laten signeren en zich persoonlijk wilde voorstellen. Ik moet zeggen, dat ik dit ten zeerste heb gewaardeerd. Het blijft leuk om lezers, website bezoekers en andere geïnteresseerden in levende lijve te ontmoeten. Ik kijk uit naar jullie mailtjes.
Er waren toch nog meer vragen
Mijn dank aan de Vereniging Ons Suriname voor een hele goede organisatie. Het was prettig om Delano en de andere vrijwilligers te leren kennen met hart voor de vereniging. Daarnaast verdient Haydee Sheombar meer dan een hele dikke pluim. De fotografe heeft wederom prachtige foto’s gemaakt. Kijk zelf maar in het album. Als laatst, but certainly not least, wil ik ook Astrid, mijn lieve vriendin van het uitburo, van harte bedanken. Ze heeft me helpen flyeren in de poort, is mij komen ophalen, heeft heel goed voor me gezorgd tijdens de lezing en heeft me daarna meegenomen naar eetcafe de Draver voor een heerlijke Surinaamse maaltijd. Vijf mei, de dag van de lezing was voor mij volledig geslaagd. Ik hoop voor jullie ook.
Astrid Curry Lezeressen
