Het was tijdens het bekende BAM Dance Africa Festival van 2003, waar ik mij voor het eerst in heel mijn leven bevond in een omgeving, waar kroeshaar de norm was. Het overgrote deel van de vrouwen die rondliepen op het festival droeg het haar natuurlijk kroes alsof het de normaalste zaak ter wereld was. De invloed die dat op mij heeft gehad was inmense.
Als Zwart meisje opgegroeid in Suriname dat haar haar op vijf jarige leeftijd had laten knippen in een afro, wist ik natuurlijk wel wat vlechtjes waren. Ook dreadlocks had ik wel eens gezien en zelfs kwie kwie ba, maar de kapsels die ik hier in Brooklyn op dit zomer festival zag rondlopen waren on-ge-loofe-lijk! Zoveel prachtige variaties had ik werkelijk nog nooit gezien.
Hoewel ik zelf net een jaar weer kroes was, had ik tot dan toe geen idee van wat allemaal mogelijk was met kroeshaar. Het was hier tijdens dit zomer festival dat ik het haar waarmee ik was geboren, eigenlijk pas goed kon gaan leren kennen. Voor het eerst kon ik letterlijk zien wat allemaal mogelijk was met kroeshaar. Niet alleen overtroffen de kapsels mijn mooiste verbeelding, de mogelijkheden leken eindeloos.
Het was een overweldigende ervaring die mij inspirerende kroeshaar kapsels te fotograferen. Tegelijkertijd besefte ik namelijk dat deze omgeving niet alleen voor mij uniek was. Wat vooral tot mij doordrong, was dat Zwarte meisjes over de gehele wereld, net als ik met een zeer beperkt beeld van kroeshaar, opgroeien. Ik dacht, “als meisjes die nu opgroeien deze kapsels zien, kan het niet anders dat ze later anders gaan denken over kroeshaar”.
Als ik namelijk opgegroeid was in een omgeving waar kroeshaar de norm, was met zo oneindig veel mogelijke prachtige kapsels, weet ik zeker dat mijn haar geschiedenis er compleet anders uit gezien zou hebben.
Niet dat ik nooit van mijn leven zou hebben gerelaxt, dat niet. Ik denk ik dat ik waarschijnlijk toch wel eens een keer mijn haar zou hebben gerelaxt maar wat ik zeker weet is dat ik mijn haar niet zou zijn blijven gladmaken, nadat het keer op keer was blijven afbreken totdat ik bijna kale plekken had. Dat maakt een wereld van verschil.
Met het doel de perceptie van kroeshaar ten positieve te veranderen ben ik dus begonnen met het fotograferen van kapsels. Wat volgde had ik zelf niet kunnen bedenken.
Meer dan 1.000 portretten en drie tentoonstellingen later werd ik afgelopen decemer genomineerd voor de Kuumba award van de Sankofa Empowerment organisatie. Lurie Daniel Favors, een van de eerste afros die ik fotografeerde reikte mij de award uit met de woorden: In de tijd voor facebook en youtube toen kroeshaar nog helemaal niet zo populair was, toen niemand nog de schoonheid van kroeshaar kon zien, was het Mireille die met haar camera rondliep, de kapsels vastleggde en zei: Kroeshaar is mooi, de kapsels zijn prachtig.
De uitreiking en vooral Lurie’s woorden hebben me zeer, zeer ontroerd. Dat ik nu naar Suriname mag met deze tentoonstelling maakt alles alleen maar nog mooier.
Kuumba Award van Sankofa Empowerment
Kuumba (Creativity): To do always as much as we can, in the way we can,
in order to leave our community more beautiful and beneficial than we inherited it.
Het ziet ernaar uit dat alles waaraan ik jarenlang zo hard aan heb gewerkt bijeen komt bij deze prachtig mooie gelegenheid. De tentoonstelling wordt aangevuld met een kroeshaar workshop, een documentaire, een dialoog en een haarshow.
Bij deze ben je van harte uitgenodigd. Bekijk het programma en klik om je aan te melden voor de UMA! Conferentie 2015 in Suriname.
Wil je me foto’s helpen selecteren ga dan naar naturalsofnewyork.com en stem op de kapsels die je leuk vindt.
Wil je het UMA! initiatief ondersteunen like onze UMA! Empowerment page
Een greep uit de Kroeshaar tentoonstelling
Geschreven door Mireille Liong
