Voor het feit dat het jaar nog maar is begonnen heb ik al heel wat nieuwe ervaringen achter de rug. De eerste sneeuwstorm hebben we inmiddels erop zitten en de temperaturen zijn gevaarlijk laag maar dat mag de pret niet drukken. New York zou New York niet zijn als er niks te beleven viel.
Om te beginnen heb ik voor het eerst een Kwanzaa ceremonie bijgewoond. Uitgenodigd door Solwazi een collega fotograaf die de Going Natural Modellen vorig jaar heeft gefotografeerd, mocht ik voor het eerst een besloten Kwanzaa ceremonie meemaken. Hoewel ik eerder van Kwanzaa had gehoord en dit jaar voor het eerst naar het Museum of Natural History ben geweest om dit feest te vieren, had ik nog nooit een ceremony meegemaakt.
Voor degenen die niet weten wat Kwanzaa is, het is een niet-religieus 7 daags festijn dat jaarlijks wordt gevierd van 26 december tot en met 1 januari, met het doel de culturele erfenis en traditionele gebruiken van mensen uit de Diaspora, te erkennen en te belichten.
Kwanzaa is afgeleid van “Matunda Ya Kwanza” wat in Swahili Oogstfeest betekent. Terwijl andere culturen bijvoorbeeld Hanukkah, Idle Fitr en Devali vieren, ontbraken bij Afrikanen uit de diaspora feestdagen die een culturele connectie symboliseren. Daarom heeft Dr. Maulana Karenga, een African American Professor, dit festival bewust opgericht met het streven de volgende drie doeleinden te ondersteunen:
1) Om te erkennen dat de roots van de Zwarte mensen in Amerika in Afrika ligt en om deze cultuur herstellen en te reconstrueren.
2) Om de onderlinge band tussen African Americans te bevestigen en te versterken
3) Om de zeven Afrikaanse gemeenschaps principes te herstellen.
Dat cultuur verrijkt weet ik wel zeker. Als kind dat in Suriname is opgegroeid voel ik me dan ook de koningin te rijk dat ik feesten als Eid Ul Fitr, Jaran Kepang en Dewali heb mogen meemaken. Nooit zal ik mijn eerste dienst in een Moskee in wageningen vergeten nadat ik met de Dewali tocht had meegelopen. Ik had mijn moeder gevraagd om mee te lopen omdat ik die sarees en die lichten zo magisch mooi vond. Maar ook het verhaal achter het lichtjes feest zal mij altijd bijbliven. Dit is dus een voorbeeld van een feest dat de band tussen Hindus over de gehele wereld erkent en versterkt want waar ze zich ook bevinden, het wordt overal gevierd. Van India tot en met Suriname en ook al ben ik geen Hindu van geloof, het feest heeft zeker ook mijn leven verrijkt.
Djaran Kepang in Suriname. Heb ik meerdere malen meegemaakt tijdens Oogstfeest toen ik in Wageningen (Suriname) woonde
Zo ook Kwanzaa. De 7 dagen van Kwanzaa symboliseren de volgende zeven principes: Eenheid, Zelfbeschikking, Collectief werk en Verantwoordelijkheid, Doel, Creativiteit en Vertrouwen.
Waar ik echter nooit bij still had gestaan was dat behalve de zeven principes ook de volgende symbolen belangrijk zijn: Fruit, dat staat symbool voor een goede oogst, een mat, voor de tradities en de geschiedenis als fundament, de kaarsenhouder staat voor onze roots, de maiskolf voor onze kinderen, de kaarsen voor de 7 pincipes, het glas voor eenheid en de kadootjes staan symbool voor de relatie tussen ouders en kinderen.
Echter nog voordat het officiele gedeelte begonnen was, werd ik bij binnenkomst welkom geheten door de gastheer en voorgesteld aan de rest van het gezelschap. Daarna kon ik genieten van het heerlijke buffet bestaande uit tayerblad, gerookte kip, gebakken banaan, salade, mandarijntjes en last but not least een heerlijke gluten/suikervrije noten taart, verukkelijk allemaal! Voor mij was Kwanzaa toen eigenlijk al geslaagd. De ceremonie kon toen naturallijk bijna niet meer mis gaan. Hoe die verder is verkopen kun je op mijn Amerikaanse blog lezen: Imani, my 1st Kwanzaa Celebration.
Dan heb ik nog een clip van Dewali in Suriname gevonden. Met deze muziek ben ik practisch opgegroeid. Het is evengoed deel van mijn DNA als Lieve Hugo en Michael Jackson:
Nu ik dit alles overdenk wordt het misschien wel het jaar van de culturele feesten. Wat denk jij? Hoe was jou eerste week?
