Mijn vader kan verhalen vertellen als geen andere. Als kind hingen mijn zus Tineke en ik al aan zijn lippen als hij “Anans’ Tori” vertelde. Ik zie ons nog zo bij hem op schoot zitten. Ademloos luisterden we naar die verhalen van Ba Tigri en Ba Nansi totdat het echt tijd was om naar bed te gaan
Zelfs nu kan ik uren naar hem luisteren wanneer hij praat over zijn jeugd, zijn tijd in Nederland, hoe hij mijn moeder heeft versierd (ai boi), zijn tijd in Nederland, of zijn tijd bij de SML, Stichting Machinale Landbouw. Jeff, mijn broer en ik hebben vaak genoeg echt de slappe lach gehad om die anekdotes van mijn vader en zijn maties.
Hij is altijd dol op voetbal geweest en is dat nog steeds. Vol trots kan hij vertellen hoe hij met Jong Atlas de kampioen van Bronsplein 2-1 had verslagen voor de ogen van een jubelend volgelopen plein, dat hij de allereerste goal heeft gescoord in het nieuwe Moengo stadion en dat op zijn initiatief Real Sranan op 1 juni 1960 is opgericht, bij hem thuis aan de Stadshouderskade 28, in Amsterdam.
Door al die grappige verhalen loopt wel een rode draad van hard werken, dicipline en lots of love.
Als jongste uit een gezin van 13 heeft hij het zeker niet slecht gehad, maar voor mij is het me nog steeds moeilijk voor te stellen dat mijn vader is opgegroeid in een huis in Paramaribo city zonder een wc of badkamer. Toen mijn vader opgroeide moest je baden met een emmer water en ook de plee was buiten op het erf.
Wat wij als kinderen voor lief namen was voor hem helemaal niet zo vanzelfsprekend. Zelfs toen hij vertelde over zijn tijd in Holland met badhuizen en zonder verwarming, keek ik hem aan van, hoe heb je dat overleefd?
Wat ik dan enorm bewonder is dat ik hem nooit en echt nooit heb horen klagen. Toen ik naar Nederland ging om te studeren heeft hij mijn hele studie betaald, ondanks het feit dat het moeilijke tijden waren in Suriname. De Surinaamse gulden was al losgekoppeld van de Amerikaanse dollar, maar de devaluatie had toen echt ingezet.
Toen ik op facebook de vraag voorbij zag komen: “Wat is de grootste les die je van je vader hebt geleerd” moest ik even denken want ja, wat heb ik niet van hem geleerd.
Wat ik zeker weet is dat ik nog steeds welvaar door de dicipline die mij is bijgebracht en de liefde die mij is meegeven door hem en mijn moeder: Hertha.
Mijn vader die vorig jaar 80 werd is nog steeds een en al inspiratie. Hij is nu begonnen met zijn leven op papier te zetten. Je kunt een beeld krijgen door de slide show video die heb gemaakt voor zijn bigi jari, maar graag laat ik hem zijn eigen verhaal doen. Vanaf deze week kun je dus zijn levensverhaal lezen getiteld “Mi Libi.” Bij deze de link naar deel 1: Mi libi – het erf en ons huis
Voor nu wens ik mijn vader en alle vaders over de gehele wereld een fijne liefdevolle vrolijke vaderdag toe.
