fbpx

Enter Keyword here..

And press enter.

Zomer in New York

Martino Atangana
Martino Atangana

Een van de leukste dingen van New York zijn de zomer-podia. Afgelopen zondag was de opening van het zomerseizoen het Harlem Meer Performance Festival in Central Park. Een knus podium langs water, omringd door grote groene bomen op de 110de straat tussen Lennox & 5th Avenue in Manhattan. Volgens traditie werd het seizoen geopend met een Afrikaanse band. Afrikaanse muziek vormt namelijk de bakermat van de hedendaagse Amerikaanse muziek. Niet alleen Hip Hop en Gospel, maar ook Blues, Jazz en zelfs Rock ‘n Roll vinden allemaal hun oorsprong in de Afrikaanse ritmes.

De openings band was “African Blue Note”. Deze band van onder leiding van Martino Atangana, een Kameroener, speelt behalve eigen gecomponeerde nummers uit eigen land, ook muziek uit diverse andere Afrikaanse landen. Met Juju uit Nigeria, Bikutsi en Makossa uit Cameroun en Soukous uit Ghana, maakt de band een opzwepende tour door Afrika. Het is gewoon onmogelijk om stil te blijven zitten bij het horen van de muziek. De dansbakroe (dansgeest) in mij werd na een sluimerende winter lekker wakker geschud.

Ken je dat gevoel dat je wil dansen, maar je schaamt je een beetje omdat niemand danst en je wil niet de eerste en de enige zijn? Dan zit je van de rest van het nummer een beetje ingehouden op je stoel te schuifelen terwijl het je BIJT om te gaan dansen. Ai, ik ken dat gevoel maar al te goed. Misschien heb ik het wel uitgevonden. Ik heb echt een dansbakroe. Of het nu om Kawina gaat, Salsa, House of zelfs old skool Disco, als ik goede muziek hoor ben ik niet te houden.

band.jpgwinti.jpg

Voor deze speciale gelegenheid was er ook een danseres bij. In prachtige traditionele kleding danste ze de diverse ritmes moeiteloos mee. Het weer was heerlijk.

Gelukkig heb ik ontdekt dat als je gewoon begint te dansen, de rest wel volgt. Eerst wordt er misschien een beetje afkeurend naar je gekeken. Strenge blikken die zeggen “hmmm, sommige mensen weten gewoon niet hoe het hoort.” Anderen die zeggen, “baja ze heeft wel lef hoor”, en “mij niet gezien.” Maar je doet jezelf ernstig tekort als je je laat leiden door dit soort blikken en opmerkingen. Sterker nog als je zo een natuurlijke drang als dansen tegen gaat, zou je jezelf volgens mij zelfs kunnen verliezen. Door op te staan en te gaan dansen, zeker bij een openlucht concert, doe je eigenlijk precies wat hoort: Dansen! Je doet niemand kwaad als je met hart en ziel kan genieten van live muziek. Het is zelfs een gave.

publiek.jpgdansen.jpg

Sommige mensen zijn jammer genoeg een beetje blijven steken in een bepaald denkpatroon, dat je bijvoorbeeld niet uitbundig zou mogen zijn. Eigenlijk is het net als met kroeshaar. Gelukkig is het aantal mensen dat denkt dat kroeshaar slecht is en dat het niet hoort, snel aan het slinken. Maar als ik deze mensen hun opmerkingen serieus had moeten nemen, was ik nooit kroes gegaan. Dan was niet alleen de natuurlijke liefde voor mijn eigen (haar)wortels een frustererende dood gestorven, ik had nu hoogst waarschijnlijk net als zovelen die slachtoffer zijn geworden van dit denken, met een permanente weave of pruik rondgelopen.

mamadou.jpgdrummer2.jpg

Harvey uit Suriname on drums & Mamadou uit Senegal on bass

Bij dit concert was ik bij lange na niet de enige die “geteisterd” werd door de zomerse dansgeesten. Het publiek was zeer gemaleerd. Jong, oud, afkomstig uit alle lagen van de bevolking en al bij de eerste Soukous begonnen mensen te dansen. Zo stijf en koud als de heupen zijn in de winter zo los en warm werden ze alle kanten uitgedraaid. De ambiance met de muziek, het podium omringd door het groen van de bomen met als achtergrond het bruine water, waar hele families lekker relaxed zaten te picknicken, kon niet beter. Ook de band kon niet gemaleerder. Iedere muziekant was oorpsronkelijk afkomstig uit een ander land.

mimi.jpgmike.jpg

Mihu uit Japan on Keys & Mike uit New York on Sax
Het karretje met de muziekinstrumenten – kids die nog even na drummen

karretje.jpgkids.jpg

Aan alle goede dingen komt een end, helaas ook deze dag kon niet eeuwig duren. De African Blue Note stond gepland van vier tot zes en op het laatste nummer stond echt iedereen te swingen. Na deze klimax stonden sommige mensen nog even verdwaasd alsof ze niet konden geloven dat het afgelopen was. Anderen stonden in de rij van de waterfontein om het verbrande lichaamsvocht weer aan te vullen. Daarna was het nagenieten en nababbelen. Als ik de dansgeesten mag geloven ga ik een heerlijke swingende zomer tegemoet!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *